5 augustus 2012 - Azofra - Santo Domingo de le Calzada

In Azofra hadden we geen grote haast om te vertrekken want er stond maar een kleine - laatste - etappe op het menu, slechts 15.3 km. Bovendien werden we eens niet veel gestoord door vertrekkende pelgrims want, wat een luxe, de bedden stonden in mini-kamertjes van twee. Aangezien we met vijf waren, had Sofie haar matras vanuit haar kamer versleept om tussen Annick en mij op de grond te komen liggen. Het plekje tussen de twee bedden was net breed genoeg voor Sofies matras. En aangezien geen van ons 's nachts is moeten opstaan is Sofie ongedeerd gebleven. De refugio in Azofra is een aanrader voor andere pelgrims. Zeer proper, de luxe van een beetje privacy, en zowaar op het binnenplein een mini zwembadje waar je de voeten heerlijk kan laten afkoelen. Na het ontbijt in een bar in Azofra begonnen we dus aan onze laatste stapdag. Het was gemakkelijk stappen over brede veldwegen en niet al te veel op en neer. Naar het eerstvolgende dorp, Cirueña, was het 9.5 km en daar hebben we alweer in een bar lekkere bocadillo's gegeten. Het was zondag, dus de bar zat gezellig vol. We lieten het ons smaken en konden daarna verder voor de laatste 6 km van dit jaar, tot Santo Domingo de la Calzada. Daar zaten Rin en Miyuki al op ons te wachten. Ook Darius uit Litouwen liepen we er weer tegen het lijf en die wou ook persé samen met ons eten. En bovendien kwam ook Thomas in de refugio aan, die waren we in  Pamplona al kwijtgeraakt. Er was een marktje aan de gang op het plein aan de refugio maar jammer genoeg is het bijna meteen beginnen regenen toen we aangekomen zijn, dus van terrasjes doen is niets meer in huis gekomen. We mogen natuurlijk niet klagen want het was de eerste regen die we zagen op de camino. De weergoden zijn ons zeer goed gezind geweest. De refugio in Santo Domingo de la Calzada is ook splinternieuw en modern, die waren ze 4 jaar geleden aan het bouwen toen Lucie en ik er waren. Maar de bedden piepen en kraken alsof ze al jaaaaaren oud zijn ! We bezochten de kathedraal, de enige kerk die ik ken waar er een kippenhok in de kerk is met een kip en een haan in. Dat komt door het meest bekende wonder, toegeschreven aan de heilige Domingo. Het verhaal is als volgt : een pelgrimsgezin overnachtte in een herberg in Santo Domingo. De meid vond de zoon van het gezin wel leuk, maar die schonk geen aandacht aan haar. De meid was boos, ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en betichtte hem van diefstal. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen. De diepbedroefde ouders zetten hun tocht naar Santiago de Compostela verder. Toen ze op de terugweg opnieuw door Santo Domingo kwamen, troffen ze hun zoon levend en wel, terwijl hij aan het touw hing. De heilige had zijn voeten vastgehouden. De ouders renden naar de schout van de stad om hem dat te vertellen, maar die geloofde hen niet en zei : jullie zoon is net zo levend als die gebraden kip hier op mijn bord. En meteen kwam de kip tot leven.  Vandaar dus de kippen in de kathedraal van Santo Domingo de la Calzada.
De camino voor dit jaar zit erop. Het is heel mooi geweest, met 3 zussen en de jongelui. We hadden heel wat bekijks onderweg, hoe zou dat toch komen ???  Er volgt nog een ganse dag van reizen, terug naar huis, en dan kunnen we weer beginnen aftellen. Ik zal proberen om thuis wat foto's hierbij te plaatsen, maar daar ben ik geen crack in hoor !

4 augustus 2012 - Navarette - Azofra

Deze morgen waren de eersten alweer om 5 uur aan het rumoeren, ik dus wakker. Maar we zijn pas opgestaan om 6 uur. En na een snel ontbijt, de overschot van de fruitsla, waren we weer op pad. Miyuki en Rin wilden zeker weten tot waar we gingen zodat ze ook naar onze refugio konden komen. Die twee hebben intussen fietsen gekocht, omdat ze dachten dat het gemakkelijker ging per fiets. Fout gedacht dus, het is nog erger dan te voet !  We hebben ontbeten in een bar in Ventosa en allemaal eens gesch....   Het was vandaag wat frisser om te wandelen maar in de namiddag werd het opnieuw zeer warm. We hebben lang aan het water gelegen in Najera en waren hier in Azofra rond 4 uur. De was hangt intussen al buiten en nu gaan we opnieuw op zoek naar onze grande cervesa. We hebben bijna gans de dag allemaal samen gewandeld en weer leute gemaakt op zijn Van Wijnsberges. Meer moet dat niet zijn hé. Ik moet hier nog snel de groetjes doen aan alle kleine Van Hautekes en aan Louisa. Ik moet hier afsluiten want mijn tijd is op.
MARLEEN ..... HAPPY BIRTHDAY TO YOU !!!!!

3 augustus 2012 - Viana - Navarette

We konden in de refugio in Viana ook ontbijten, we hadden dus daar gegeten, geslapen en ontbeten en de vergoeding was donativo ( vrije gift ). We waren opnieuw vroeg weg, Vincenzo had beslist om samen met ons te wandelen, hij wilde een rustdag inlassen. Bovendien hadden wij hem doen beloven om ´s avonds voor ons Italiaans te koken. Onderweg kroop hij voor ons in een boom om een soort moerbeien te plukken.Ons pad ging uiteraard zoals 4 jaar geleden via Logroño. Ik vond het toen al een stad van niets en ik moet zeggen dat ik weer dat idee had. We waren weeral voorbij de kathedraal voordat we het gemerkt hadden en het oude stadscentrum ben je ook zo voorbij. We hebben onze aankopen gedaan in een supermarkt in de stad en in het park bij het buitengaan van de stad hebben we alles opgegeten. Later kwamen we aan een groot stuwmeer waar we zo´n driekwart rond moesten. Toen zaten we opnieuw in de natuur. We waren terug tamelijk vroeg in de refugio in Navarette, waar een supersympathieke hospitalero ons verwelkomde. Na de douche en een beetje rust zijn de oudjes op verkenning gegaan in het stadje en wat eten gaan kopen terwijl de jonkies gingen slapen. Miyuki en Rin gingen Japanse rijstballetjes maken, Vincenzo pasta Arabiata en wij Belgen gingen zorgen voor het dessert. ( rijstpap en fruitsalade ) Ook de hospitalero at mee met ons.

2 augustus - Los Arcos - Viana

Na een frisse nacht in de heerlijke refugio Casa de Abuela ( grootmoeders huis ) vertrokken we vroeg op weg naar Viana. Na een tijd stappen zagen we 2 pelgrims die zich geinstalleerd hadden bovenop een hoge stapel strobalen. Hoe ze daarop geraakt waren... Onderweg kwamen we ook te weten dat de mysterieuze schilder-tekenaar die we al enkele keren tegenkwamen goed vlaams verstaat omdat hij een tijdlang in Antwerpen woonde. Het weer was opnieuw schitterend, geen wolkje aan de lucht. In Torres del Rio staat een parel van een romaanse kerk, maar toen we er aan kwamen en een blik in de kerk wilden werpen, begon er een vrouw tegen ons te reklameren dat het niet mooi meer was, we hadden geen euro betaald om te kijken ! Onze goesting was snel over, zo onvriendelijk als ze was. Het was gans de dag behoorlijk op en neer wandelen, met enkele  ferme afdalingen bij. We waren al om 12 uur in Viana waar de herberg pas open ging om 12.30 u. We aten er dus eerst onze boterhammen op tegen de muur van de kerk. Terwijl we daar zaten kwam er een figuur als een piraat bij ons zitten. Wij besloten om hem Jack Sparrow te noemen. We hebben hem dat ook gezegd en hij was er ferm gelukkig mee. Toen de hospitalero om half een de deur kwam opendoen waren we de eersten om  ons in te schrijven. We wisten uit ons boekje dat er slechts 12 matrassen waren en op de grond, maar toen we boven kwamen waren het matrasjes in skai en zo´n 5 cm dik, zoals matten in een turnzaal ! Wij vijven sliepen samen in een kamer samen met onze piraat, die trouwens Italiaan was.Na het douchen hebben we ons geinstalleerd op het dorpsplein met een grande cervessa en daarna hebben we op aanraden van piraat Vinzenzo ook nog een calimocho gedronken, wijn met cola. ´s Avonds hebben de hospitaleros voor ons gekookt en hebben we allemaal samen aan één grote tafel gegeten. Duitsers, een Americaan, een Koreaanse, wij Belgen, Italianen, Spanjaarden, natuurlijk onze Japanse vrienden Miyuki en Rin en een Luxemburger die vertrokken was in de Algarve en op weg was naar Tibet ! Fijn gezelschap alweer. We hadden een korte nacht want midden in de nacht waren er wat jonge gasten die het heel plezierig vonden om met hun voetballen zo hoog mogelijk tegen onze buitenmuur te sjotten en daarbij een ferm kabaal maakten. Ons Vicky heeft daar als een spaanse furie haar hoofd eens door het venster gestoken, ik denk dat ze er ginder nog van spreken !

1 augustus - Ayegui - Los Arcos

Dag volgers in het thuisland,

Vandaag stapten we van Ayegui naar Los Arcos, minder ver dan gepland, maar ver genoeg in deze hitte. Ik durf niet te schatten hoe warm het was vandaag maar het kwam wellicht in de buurt van de 40 graden ! Vorige nacht op de bovenverdieping van onze sporthal was dus ook verschrikkelijk, het koelde buiten niet eens af, laat staan binnen. Onbeweeglijk liggen en met een nat doekje op het hoofd en dan nog zweten, zweten,zweten. Deze morgen zijn we dus opnieuw vroeg vertrokken om zo lang mogelijk koel te lopen. De wijnbron waar we al voor 7 uur waren, begon pas wijn te geven om 8 uur, dus dat hebben we gemist, maar Annick en Vicky waren gisterenavond nog eens tot daar gewandeld ( kwestie van aan het aantal km te komen he ) en zij hebben de fontein nog in werking gezien. In het eerstvolgende dorp hebben we ons middageten gekocht, de bocadillos gesmeerd en toen gingen we op  weg voor 13 km lang geen dorp of waterbron. En dat in deze hitte ! Gelukkig was er af en toe een - warme - wind om ons wat te verkoelen. Sofie liep alweer ver voorop en kwam een uur of zo voor ons in Los Arcos aan. We hadden wel opnieuw onze bedjes gereserveerd in een prive refugio, la Casa de Abuela, een pareltje van een refugio. We waren dus gerust dat we een beetje mochten rusten onderweg. Van de weinige schaduwplaatsen die er waren hebben we gretig gebruik gemaakt. Na onze douche hebben we eerst wat geslapen, we hadden wat in te halen, en daarna zijn we het stadje ingegaan. Eerst de zeer mooie, overdadig versierde kerk gaan bezoeken met de aanpalende prachtige sobere kloostergang. En daarna hebben we op het plein aan de kerk gesetteld en daar zijn we niet meer weggegaan ! De ene na de andere pelgrim kwam aan ons tafeltje bijzitten. Het was weer zo·n heerlijke echte camino-avond. Hopelijk volgen er nog zo enkele. Morgen gaan we naar Viana want Logroño zal wel weer te ver zijn. Goede avond allemaal, nu ga ik snel slapen want ze komen hier al rond mijn voeten stofzuigen. Ik denk dat het een -stille- wenk is.