5 augustus 2012 - Azofra - Santo Domingo de le Calzada

In Azofra hadden we geen grote haast om te vertrekken want er stond maar een kleine - laatste - etappe op het menu, slechts 15.3 km. Bovendien werden we eens niet veel gestoord door vertrekkende pelgrims want, wat een luxe, de bedden stonden in mini-kamertjes van twee. Aangezien we met vijf waren, had Sofie haar matras vanuit haar kamer versleept om tussen Annick en mij op de grond te komen liggen. Het plekje tussen de twee bedden was net breed genoeg voor Sofies matras. En aangezien geen van ons 's nachts is moeten opstaan is Sofie ongedeerd gebleven. De refugio in Azofra is een aanrader voor andere pelgrims. Zeer proper, de luxe van een beetje privacy, en zowaar op het binnenplein een mini zwembadje waar je de voeten heerlijk kan laten afkoelen. Na het ontbijt in een bar in Azofra begonnen we dus aan onze laatste stapdag. Het was gemakkelijk stappen over brede veldwegen en niet al te veel op en neer. Naar het eerstvolgende dorp, Cirueña, was het 9.5 km en daar hebben we alweer in een bar lekkere bocadillo's gegeten. Het was zondag, dus de bar zat gezellig vol. We lieten het ons smaken en konden daarna verder voor de laatste 6 km van dit jaar, tot Santo Domingo de la Calzada. Daar zaten Rin en Miyuki al op ons te wachten. Ook Darius uit Litouwen liepen we er weer tegen het lijf en die wou ook persé samen met ons eten. En bovendien kwam ook Thomas in de refugio aan, die waren we in  Pamplona al kwijtgeraakt. Er was een marktje aan de gang op het plein aan de refugio maar jammer genoeg is het bijna meteen beginnen regenen toen we aangekomen zijn, dus van terrasjes doen is niets meer in huis gekomen. We mogen natuurlijk niet klagen want het was de eerste regen die we zagen op de camino. De weergoden zijn ons zeer goed gezind geweest. De refugio in Santo Domingo de la Calzada is ook splinternieuw en modern, die waren ze 4 jaar geleden aan het bouwen toen Lucie en ik er waren. Maar de bedden piepen en kraken alsof ze al jaaaaaren oud zijn ! We bezochten de kathedraal, de enige kerk die ik ken waar er een kippenhok in de kerk is met een kip en een haan in. Dat komt door het meest bekende wonder, toegeschreven aan de heilige Domingo. Het verhaal is als volgt : een pelgrimsgezin overnachtte in een herberg in Santo Domingo. De meid vond de zoon van het gezin wel leuk, maar die schonk geen aandacht aan haar. De meid was boos, ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en betichtte hem van diefstal. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen. De diepbedroefde ouders zetten hun tocht naar Santiago de Compostela verder. Toen ze op de terugweg opnieuw door Santo Domingo kwamen, troffen ze hun zoon levend en wel, terwijl hij aan het touw hing. De heilige had zijn voeten vastgehouden. De ouders renden naar de schout van de stad om hem dat te vertellen, maar die geloofde hen niet en zei : jullie zoon is net zo levend als die gebraden kip hier op mijn bord. En meteen kwam de kip tot leven.  Vandaar dus de kippen in de kathedraal van Santo Domingo de la Calzada.
De camino voor dit jaar zit erop. Het is heel mooi geweest, met 3 zussen en de jongelui. We hadden heel wat bekijks onderweg, hoe zou dat toch komen ???  Er volgt nog een ganse dag van reizen, terug naar huis, en dan kunnen we weer beginnen aftellen. Ik zal proberen om thuis wat foto's hierbij te plaatsen, maar daar ben ik geen crack in hoor !

4 augustus 2012 - Navarette - Azofra

Deze morgen waren de eersten alweer om 5 uur aan het rumoeren, ik dus wakker. Maar we zijn pas opgestaan om 6 uur. En na een snel ontbijt, de overschot van de fruitsla, waren we weer op pad. Miyuki en Rin wilden zeker weten tot waar we gingen zodat ze ook naar onze refugio konden komen. Die twee hebben intussen fietsen gekocht, omdat ze dachten dat het gemakkelijker ging per fiets. Fout gedacht dus, het is nog erger dan te voet !  We hebben ontbeten in een bar in Ventosa en allemaal eens gesch....   Het was vandaag wat frisser om te wandelen maar in de namiddag werd het opnieuw zeer warm. We hebben lang aan het water gelegen in Najera en waren hier in Azofra rond 4 uur. De was hangt intussen al buiten en nu gaan we opnieuw op zoek naar onze grande cervesa. We hebben bijna gans de dag allemaal samen gewandeld en weer leute gemaakt op zijn Van Wijnsberges. Meer moet dat niet zijn hé. Ik moet hier nog snel de groetjes doen aan alle kleine Van Hautekes en aan Louisa. Ik moet hier afsluiten want mijn tijd is op.
MARLEEN ..... HAPPY BIRTHDAY TO YOU !!!!!

3 augustus 2012 - Viana - Navarette

We konden in de refugio in Viana ook ontbijten, we hadden dus daar gegeten, geslapen en ontbeten en de vergoeding was donativo ( vrije gift ). We waren opnieuw vroeg weg, Vincenzo had beslist om samen met ons te wandelen, hij wilde een rustdag inlassen. Bovendien hadden wij hem doen beloven om ´s avonds voor ons Italiaans te koken. Onderweg kroop hij voor ons in een boom om een soort moerbeien te plukken.Ons pad ging uiteraard zoals 4 jaar geleden via Logroño. Ik vond het toen al een stad van niets en ik moet zeggen dat ik weer dat idee had. We waren weeral voorbij de kathedraal voordat we het gemerkt hadden en het oude stadscentrum ben je ook zo voorbij. We hebben onze aankopen gedaan in een supermarkt in de stad en in het park bij het buitengaan van de stad hebben we alles opgegeten. Later kwamen we aan een groot stuwmeer waar we zo´n driekwart rond moesten. Toen zaten we opnieuw in de natuur. We waren terug tamelijk vroeg in de refugio in Navarette, waar een supersympathieke hospitalero ons verwelkomde. Na de douche en een beetje rust zijn de oudjes op verkenning gegaan in het stadje en wat eten gaan kopen terwijl de jonkies gingen slapen. Miyuki en Rin gingen Japanse rijstballetjes maken, Vincenzo pasta Arabiata en wij Belgen gingen zorgen voor het dessert. ( rijstpap en fruitsalade ) Ook de hospitalero at mee met ons.

2 augustus - Los Arcos - Viana

Na een frisse nacht in de heerlijke refugio Casa de Abuela ( grootmoeders huis ) vertrokken we vroeg op weg naar Viana. Na een tijd stappen zagen we 2 pelgrims die zich geinstalleerd hadden bovenop een hoge stapel strobalen. Hoe ze daarop geraakt waren... Onderweg kwamen we ook te weten dat de mysterieuze schilder-tekenaar die we al enkele keren tegenkwamen goed vlaams verstaat omdat hij een tijdlang in Antwerpen woonde. Het weer was opnieuw schitterend, geen wolkje aan de lucht. In Torres del Rio staat een parel van een romaanse kerk, maar toen we er aan kwamen en een blik in de kerk wilden werpen, begon er een vrouw tegen ons te reklameren dat het niet mooi meer was, we hadden geen euro betaald om te kijken ! Onze goesting was snel over, zo onvriendelijk als ze was. Het was gans de dag behoorlijk op en neer wandelen, met enkele  ferme afdalingen bij. We waren al om 12 uur in Viana waar de herberg pas open ging om 12.30 u. We aten er dus eerst onze boterhammen op tegen de muur van de kerk. Terwijl we daar zaten kwam er een figuur als een piraat bij ons zitten. Wij besloten om hem Jack Sparrow te noemen. We hebben hem dat ook gezegd en hij was er ferm gelukkig mee. Toen de hospitalero om half een de deur kwam opendoen waren we de eersten om  ons in te schrijven. We wisten uit ons boekje dat er slechts 12 matrassen waren en op de grond, maar toen we boven kwamen waren het matrasjes in skai en zo´n 5 cm dik, zoals matten in een turnzaal ! Wij vijven sliepen samen in een kamer samen met onze piraat, die trouwens Italiaan was.Na het douchen hebben we ons geinstalleerd op het dorpsplein met een grande cervessa en daarna hebben we op aanraden van piraat Vinzenzo ook nog een calimocho gedronken, wijn met cola. ´s Avonds hebben de hospitaleros voor ons gekookt en hebben we allemaal samen aan één grote tafel gegeten. Duitsers, een Americaan, een Koreaanse, wij Belgen, Italianen, Spanjaarden, natuurlijk onze Japanse vrienden Miyuki en Rin en een Luxemburger die vertrokken was in de Algarve en op weg was naar Tibet ! Fijn gezelschap alweer. We hadden een korte nacht want midden in de nacht waren er wat jonge gasten die het heel plezierig vonden om met hun voetballen zo hoog mogelijk tegen onze buitenmuur te sjotten en daarbij een ferm kabaal maakten. Ons Vicky heeft daar als een spaanse furie haar hoofd eens door het venster gestoken, ik denk dat ze er ginder nog van spreken !

1 augustus - Ayegui - Los Arcos

Dag volgers in het thuisland,

Vandaag stapten we van Ayegui naar Los Arcos, minder ver dan gepland, maar ver genoeg in deze hitte. Ik durf niet te schatten hoe warm het was vandaag maar het kwam wellicht in de buurt van de 40 graden ! Vorige nacht op de bovenverdieping van onze sporthal was dus ook verschrikkelijk, het koelde buiten niet eens af, laat staan binnen. Onbeweeglijk liggen en met een nat doekje op het hoofd en dan nog zweten, zweten,zweten. Deze morgen zijn we dus opnieuw vroeg vertrokken om zo lang mogelijk koel te lopen. De wijnbron waar we al voor 7 uur waren, begon pas wijn te geven om 8 uur, dus dat hebben we gemist, maar Annick en Vicky waren gisterenavond nog eens tot daar gewandeld ( kwestie van aan het aantal km te komen he ) en zij hebben de fontein nog in werking gezien. In het eerstvolgende dorp hebben we ons middageten gekocht, de bocadillos gesmeerd en toen gingen we op  weg voor 13 km lang geen dorp of waterbron. En dat in deze hitte ! Gelukkig was er af en toe een - warme - wind om ons wat te verkoelen. Sofie liep alweer ver voorop en kwam een uur of zo voor ons in Los Arcos aan. We hadden wel opnieuw onze bedjes gereserveerd in een prive refugio, la Casa de Abuela, een pareltje van een refugio. We waren dus gerust dat we een beetje mochten rusten onderweg. Van de weinige schaduwplaatsen die er waren hebben we gretig gebruik gemaakt. Na onze douche hebben we eerst wat geslapen, we hadden wat in te halen, en daarna zijn we het stadje ingegaan. Eerst de zeer mooie, overdadig versierde kerk gaan bezoeken met de aanpalende prachtige sobere kloostergang. En daarna hebben we op het plein aan de kerk gesetteld en daar zijn we niet meer weggegaan ! De ene na de andere pelgrim kwam aan ons tafeltje bijzitten. Het was weer zo·n heerlijke echte camino-avond. Hopelijk volgen er nog zo enkele. Morgen gaan we naar Viana want Logroño zal wel weer te ver zijn. Goede avond allemaal, nu ga ik snel slapen want ze komen hier al rond mijn voeten stofzuigen. Ik denk dat het een -stille- wenk is.

31 juli Pamplona - Puente la Reina - Ayegui

Hier zijn we weer !!!
Gisterenmorgen vertrokken we in Pamplona na een ontbijt rechtover de refugio. Daardoor waren te laat op stap en kregen we te maken met grote hitte tijdens het wandelen. Bovendien moesten we over de Alto del Perdon en dat is een behoorlijk stukje omhoog. Eerst hadden we nog ons middageten gekocht in een bar bij een mens die ons allemaal aan ons pa deed denken, we hebben hem op foto gezet en hij was er gelukkig mee. Vóór de Alto del Perdon hebben we gegeten in de schaduw van een kerk. Toen was het nog 45 minuten naar de top ( en het leek ook  45 graden warm ! ) Bovenop de top staat dat mooie ijzeren pelgrimsmonument, na een uitgebreide fotosessie stortten we ons naar beneden over de losse keien. Plezier verzekerd !! Dit jaar kwamen we opnieuw in Obanos ( net als vorig jaar ) waar de beide camino's samenkomen. Vandaar naar Puente la Reina was het niet meer zo ver, gelukkig !! Het was echt gloeiend heet. We zagen al van ver de torentjes van het stadje. En in de albergue van de paters Reparadores was er gelukkig nog plaats voor ons. Het was er lekker koel. Na onze douche en het wassen van de kleren gingen we de stad in om de beroemde brug te bekijken en om een frisse pint ! te drinken. Terwijl we daar waren hebben we ook maar meteen een bordje tapas besteld en daarna paella gegeten, veel vroeger dan normaal in Spanje. Meestal kan je hier maar ten vroegste om half acht eten. We zijn dan maar op tijd gaan slapen want we wilden per sé heel vroeg vertrekken deze morgen.

En dat hebben we dan ook gedaan, we waren al op stap om KWART NA ZES !!!!! En zonder ontbijt, maar dat is geen probleem, wandelen op een nuchtere maag gaat eigenlijk vrij vlotjes.
Het volgende dorp was maar 4 km  verder en daar zouden we eten. Maar we waren dat volgende dorp gepasseerd voor we het wisten en we zijn dan maar verder gegaan naar nog een volgend dorp. Daar hebben we dan zeer uitgebreid en lekker gegeten, toast met confituur, stokbrood met tortilla tussen, vers geperst appelsiensap en een grote cafe con leche ( dat klinkt goed hé voor koffie met melk ) Het heeft ongelooflijk gesmaakt na meer dan 7 km wandelen. We hebben goed geprofiteerd van de koelte en zo ver mogelijk gegaan vóór het ondraaglijk werd. Koelte dat is : deze morgen bij het vertrek 19 graden. Vandaag waren er in ieder dorp voorzieningen om te eten. We liepen een heel stuk over een romeinse heirbaan en we moesten over verschillende middeleeuwse bruggen. Vanaf dat de zusjes en girls wisten dat we over een weg uit de romeinse tijd liepen, was het één en al Monty Python en Life of Brian dat de klok sloeg. Er is daar gezongen en geacteerd dat het een lieve lust was. er kwamen zelfs komplimenten van andere pelgrims, ze zijn verkozen tot beste singers op de camino. Later zijn ook ( uiteraard ! ) de Von Trapps uit de Sound of Music de revue gepasseerd. Op stap met Van Wijnsberges en een Wauterken en een Belietjen erbij, dat is lawaai en gezang verzekerd. Ik heb er deugd van vanuit de achterhoede. Na de romeinse bruggen en wegen kregen we honger en in het eerstvolgende dorp zijn we gestopt bij de supermarkt. We konden er net met ons vijven binnen, het brood was op, dus we kochten elk waar we zin in hadden, ´t is te zeggen : nectarinen, sardienen, chocolade en .... EEN DOOS GEHAKTBALLEN IN BLIK ! Het was trouwens Vicky die daar zin in had. We hebben alles op een bankje in de schaduw opgegeten en zeg dat het gesmaakt heeft, behalve de gehaktballen dan. Toen was het niet meer zo ver naar Estella, maar de zon brandde intussen dat het niet mooi meer was. In Estella hebben we ons alle vijf een hele grote ijs gekocht en het laatste stukje naar hier, Ayigui, hebben we afgelegd op een half uur schat ik. Echt van schaduwplek naar schaduwplek. We zagen in Estella dat het 38 graden was in de schaduw, meer moet ik niet zeggen zeker ?
We liggen hier nu  ( heerlijk ) in een sporthal op een bovenverdieping, vlak onder een ijzeren dak. Moet ik daar nog een tekeningetje bij maken ? Hopelijk koelt het vannacht wat af, anders gaat er hier weinig geslapen worden.  Morgenvroeg passeren we de bron met wijn in Irache, Annick en Vicky zijn van plan om er straks nog eens naar toe te gaan, het is wellicht maar 1 km van hier. Morgen gaan we naar Los Arcos en niet naar Torres del Rio zoals gepland, want dat zou 28 km zijn en in dit weer is ons dat te veel. Dus misschien tot morgen in Los Arcos !

29 juli - Zubiri - Pamplona

Dag trouwe lezers, hier zijn we weer, vanuit Pamplona vandaag. Het was opnieuw een stralende dag vandaag, vanaf deze morgen een wolkenloze blauwe lucht en een aangename temperatuur. Bovendien was het ook een mooie wandeling om te stappen. Veel door bossen en langs paadjes overgroeid met hoog struikgewas zodat we veel schaduw hadden. We hebben ontbeten bij de slager, jawel jullie lezen het goed, de slagerij in Zubiri heeft ´s morgens ook een ontbijtruimte. En de pelgrims hebben dat geweten, er zaten er nogal wat. Na ons vers geperst sap en een koffiekoek en stokbrood met confituur gingen we om iets voor achten op stap. We waren al rond half 3 in Pamplona en we hebben ons echt niet gehaast. Ons jong veulen was er uiteraard alweer een uurtje vroeger, maar dat zijn we intussen al gewoon. Sofie is gewoon niet bij te houden, Vicky en Annick kunnen haar ´s morgens een tijdje bijhouden, maar moeten het altijd weer opgeven. In Trinidad de Arre hebben we onze broodjes aan de rivier opgegeten op een bankje, het leven kan toch mooi zijn hé ! Deze avond in Pamplona zijn we uiteraard gaan  eten in Café Iruña, voor mij was dat al de derde keer, ik ben er intussen vaste klant. Het decor is nog steeds overdonderend. We gingen eten samen met onze Japanese vriendinnen en een Duitse die we ook al eerder tegenkwamen. Een groot deel van de dag liepen we samen met Thomas, een Zwitser van 37 en we kwamen ook opnieuw de Litouwer tegen waar we in Roncesvalles mee aan tafel zaten. Het is hier een echte reis rond de wereld op de camino en dat vind ik er zo mooi aan. Morgen gaat de tocht naar Puente la Reina, hopelijk tot dan. groeten van ons alle vijf aan het thuisfront

28 juli - Roncesvalles - Zubiri

Deze morgen was er al rumoer in de albergue van vóór half zes ! Iedereen wakker dus, maar het was dan nog wel donker buiten, wij zijn echter maar vertrokken om 7 uur toen het al licht was. De albergue was trouwens splinternieuw en zeer mooi en modern in een heel oud kloostergebouw weliswaar. Gans iets anders dan de refugio 4 jaar geleden, maar die had ook zijn charme onder die eeuwenoude gewelven. Vandaag was het aanvankelijk heel fris en donker bewolkt en af en toe dachten we zelfs een druppel te voelen. Maar het gaf niet want er moest weer wat geklommen worden en dat is aangenamer in de koelte. Maar later werd het weer zonnig en heel warm. We waren ook heel erg op ons gemak vandaag om te wandelen want gisteren hadden we onze bedjes gereserveerd in een privé refugio hier in Zubiri. Je betaalt een euro of 2 meer dan in de gemeentelijke refugio, maar je bent wel zeker van een slaapplaatsje. En onderweg kan je treuzelen en pauzeren zoveel je wil, en dat hebben wij dan ook gedaan. Wij waren hier allegelijk al om half vier en hebben pas in het dorp een pelgrimsmenu gegeten. Dat kon voor één keer eens vroeg op de avond. Intussen komen wij al 2 dagen lang 2 Japaneesjes tegen, een moeder met haar dochter die gisteren 11 jaar werd. Heerlijke lieve mensen die telkens superenthousiast zwaaien als ze ons tegenkomen. Een Koreaans meisje die telkens buigt als ze ons ziet, zij noemt Minjy, wij noemen haar megamindy. En we mogen dat omdat we haar verteld hebben dat megamindy een `superhero´is. Ook 2 koppels Fransen kruisen steeds ons pad, gisterenavond aten we samen met 2 gepensioneerde Zwitsers die de camino per fiets deden vanaf thuis en die na deze camino ook nog de Del Norte gingen fietsen en terug naar huis tegen midden september. We maakten ook kennis met een jonge Litouwer die in Londen woont en niet te vergeten, Luis, een sympathieke Spanjaard van 50 die de camino wandelt op krukken omdat er iets scheelt met zijn been. Een humoristische kerel die je wel moet bewonderen om de inspanning die het hem kost om die afstanden te wandelen. Wellicht zien we hem na vandaag niet meer, want hij dacht niet dat hij tot in Zubiri zou geraken. Zubiri is niet zo mooi, een fabrieksstadje, waar alleen de middeleeuwse brug over de rivier Arre, het zien waard is. Onze albergue staat vlak bij die brug. Zo... veel meer weet ik niet te vertellen maar ons Vicky wil ook nog eens aan het woord.
Ik wil vooral een woordje richten tot mijn schatten thuis.  Dag allemaal daar, mama is alweer enorm aan het genieten. Griet komt hier net met een zak spekken naast mij zitten. Het is hier alweer zeer schoon en lekker warm hoor. Tot nu toe heeft het hier al elke avond geonweerd, maar overdag is het weer super. deze avond slaapt hier ook een schattig hondje, een border collie, hij heeft me al volledig afgelikt. Zo vriendjes, morgen gaan we terug naar Pamplona, de leuke koopjesstad. Wie weet vind ik wel iets dat niet te zwaar weegt. Tot later.  Jullie mogen gerust eens op de blog reageren hoor. Altijd leuk om iets te horen van thuis. Kusjes en tot binnenkort.

27 juli - Orisson - Roncesvalles

We zijn aangekomen in Roncesvalles. Gisteren hadden we een heel voorspoedige reis en vòór de middag waren we al in St.Jean pied de Port. Na de stop in het pelgrimsburo en een broodje en een stuk taart ! vertrokken we voor onze eerste 10 km bergop naar de auberge orisson. Het was gloeiend heet en het was dan ook niet gezeverd om er te geraken. Het was niet zoals 4 jaar geleden dat ik op sterven na dood was, maar het kwam toch in de buurt. Ik was niet de enige zulle ! Alleen Sofie, dat is precies een jong veulen, die was al meer dan een uur in Orisson toen wij arriveerden. Er was onweer en regen voorspeld en die hebben we ook gekregen... vannacht. Het heeft bakken water geregend en gebliksemd dat het een lieve lust was, maar deze morgen was er opnieuw een stralend zonnetje! We sliepen in één kamer samen met Sarah uit Brandenburg. Gisteravond aan tafel was het al een bont gezelschap, iedereen heeft zichzelf voorgesteld en gezegd hoever hij van plan was te gaan. Er waren Duitsers bij, Fransen, Belgen, Zuid-Koreanen, Japanesen en een dame uit Canada. We zijn vroeg gaan slapen na nog even op het terras van de bergen genoten te hebben. Het onweer was toen al aan het komen, mooi ! Toen we al zo goed of in slaap waren kwamen opeens onder ons open raam een stoet koeien langsgewandeld met allemaal een bel om ! Niet zo bevorderlijk voor een goede slaap zulle. Sofie heeft nog ruggen gemasseerd en Vicky deed de voeten.  Deze morgen na het ontbijt gingen we verder bergop richting Roncesvalles. Zoals gezegd onder een stralende zon, maar er stond een heerlijk frisse wind. Het was niet half zo lastig als gisteren alhoewel het vandaag 17 km was. Onderweg in de Pyreneeën lopen massa´s  schapen, en wilde paarden en pony´s. een prachtig gezicht is dat. De uitzichten romdom zijn ook gewoonweg indrukwekkend mooi. Nu zijn we hier pas ingeschreven in de refugio en de computers waren vrij, dus ´t was mijn blog-moment. We zijn een goed team, Sofie weer gans de dag op kop, aanvankelijk met Vicky maar die heeft toch moeten afhaken. Daarna kwamen Griet en Annick en ver, heel ver daarachter kwam ik ! Af en toe kon ik in de verte eens zwaaien, maar ieder zijn tempo is de beste methode. Straks kunnen we hier in een restaurant een pelgrimsmenu eten en er is pelgrimszegen in de abdijkerk. Verder is er hier niets te doen want behalve de abdij en de refugio en het restaurant staan er geen huizen in Roncesvalles. We zullen dus weer op tijd kunnen gaan slapen. Zal best zijn na het gedonder van vorige nacht. Morgen gaat de tocht naar Zubiri, 23 km van hier. Misschien tot morgen.

maandag 23 juli 2012

Nog 3 keer slapen.
En het is weer zover.
De camino roept.
En ik geef graag antwoord.

Je hebt de 3 musketiers, de 4 heemskinderen, maar dit jaar zijn we met 5 !
Ook Sofie "van ons Hilde" en "ons" Annick gaan mee.
De rugzak staat klaar.
De coiffure is opnieuw een caminocoupken.
De bottienen moeten nog eens geschrobd worden want gisteren ploeterden we door de modder in de Vlaamse Ardennen. En vandaag is de zomer dan toch nog begonnen.
Aangezien we in volle seizoen op weg gaan, zou het kunnen dat de weinige beschikbare computers overbezet zijn. Ik kan dus niet beloven om elke dag dit dagboek aan te vullen. Maar we doen ons best !

Uit ervaring weet ik dat het fijn is om commentaar te krijgen van onze achterban.

de start vanuit St. Jean pied de Port ( in 2008 )