20 juli vanuit Castrojeriz

Gisteren in Hornillos Del Camino kon ik gratis op de computer maar er was niets dat werkte ! Daarom vandaag verslag van 2 dagen. In Burgos zijn we veel te laat vertrokken omdat we zo weinig geslapen hadden, het was een zeer lawaaierige nacht. Onderweg in een bruine bar een snel ontbijt en het werd al zeer snel warm. Het eerste stuk tot het volgende dorp was 9 km maar het leek veel langer en we deden er meer dan 2,5 uur over. In Tardagos hebben we dan ook de allereerste winkel die we zagen geplunderd, bocadillos, pechen, kersen, drank, en nog eens bocadillos om mee te nemen onderweg. Ze zien ons graag komen met onze eeuwige honger, we eten op elk uur van de dag, als we bocadillos zien krijgen we zelfs accuut honger. Na Tardagos zaten we snel in de meseta ( een uitgestrekte hoogvlakte met kilometers graanvelden, echt de graanschuur van Spanje) en de zon scheen ongenadig. In Rabé de las Calzadas speelde opnieuw, net als 5 jaar geleden, het carillon " Te Lourdes op de bergen" toen we er waren. Een oud ventje op het plein heeft een medaille van O.L.Vrouw aan mijn rugzak gebonden. Het werd steeds warmer en we waren heel blij om na één van de heuvels opeens Hornillos del Camino te zien opdagen.Het was nog een tamelijk lang stuk afdalen tot in het dorp. We zijn de eerste albergue binnen gegaan, en gisteravond hebben we samen met An-Sofie, een meisje uit Menen gaan eten in de enige bar in het dorp. We zijn vroeg gaan slapen en toch waren we deze morgen niet uitgerust.

Vandaag 20 juli van Hornillos del Camino tot Castrojeriz

Zoals gezegd waren we niet uitgerust deze morgen, ze beginnen altijd vroeg te rommelen op de kamers. We waren opnieuw pas om 7.40 u weg na het ontbijt in de refugio. Maar dat is eigenlijk veel te laat, want we kunnen niet lang genieten van de ochtendkoelte. We zaten uiteraard nog steeds op de meseta, het pad gaat zacht glooiend op en neer maar er zijn geen grote hoogteverschillen. Onderweg hebben ze een ganse bus Duitsers uitgekiept op de camino, dus heel rustig was het niet. Gans de tijd 'guten morgen' in plaats van ' buenas dias ' maar na Hontanas waren we precies weer alleen op pad. In Hontanas hebben we, je raad het nooit .... bocadillos gegeten. Stel je even voor : het allerdikste stokbrood met daartussen 3 cm dikke tortilla, dan heb je zowat 8 cm dikte die je in je mond moet krijgen, en dat lukt ons hé !!! Na Hontanas loopt het pad heel mooi over de berg maar knal in de verschroeiende zon. Maar mooi ! En dan is er ineens de ruïne van San Anton, een klooster, die verkoeling en rust brengt, wat een prachtlokatie. De hospitalero die 5 jaar geleden gitaar zat te spelen toen Lucie en ik er waren, was nog steeds dezelfde, maar deze keer was hij aan het koken in plaats van gitaar spelen. Na San Anton zagen we meteen al Castrojeriz in de verte, en hoewel het nog tamelijk ver was, geeft dat toch moed. We hebben de was gedaan en in de blakende zon gehangen, en zonet hebben we op de Plaza Major iets gedronken. straks gaan we ons avondeten zoeken en hopelijk vannacht eens goed slapen. Tot....

Joepie ik krijg ook nog een paar minuutjes. Ik (mama) lig deze avond naast een  dikke oude mam, hopelijk snurkt hij niet  anders klop ik erop hoor. Wat tante Caroline hier niet zegt is dat zij altijd een grote pint bier drinkt en ik en griet maar een frisdrankske. Ah ja en dat ik al enkele dagen opnieuw een paar meter voorsprong heb bij het wandelen is duidelijk ook niet de moeite om te vermelden. Mijn voeten zijn dus terug in topvorm, wat wel heel belangrijk is. Zo tot later XXX