28 juli - Roncesvalles - Zubiri

Deze morgen was er al rumoer in de albergue van vóór half zes ! Iedereen wakker dus, maar het was dan nog wel donker buiten, wij zijn echter maar vertrokken om 7 uur toen het al licht was. De albergue was trouwens splinternieuw en zeer mooi en modern in een heel oud kloostergebouw weliswaar. Gans iets anders dan de refugio 4 jaar geleden, maar die had ook zijn charme onder die eeuwenoude gewelven. Vandaag was het aanvankelijk heel fris en donker bewolkt en af en toe dachten we zelfs een druppel te voelen. Maar het gaf niet want er moest weer wat geklommen worden en dat is aangenamer in de koelte. Maar later werd het weer zonnig en heel warm. We waren ook heel erg op ons gemak vandaag om te wandelen want gisteren hadden we onze bedjes gereserveerd in een privé refugio hier in Zubiri. Je betaalt een euro of 2 meer dan in de gemeentelijke refugio, maar je bent wel zeker van een slaapplaatsje. En onderweg kan je treuzelen en pauzeren zoveel je wil, en dat hebben wij dan ook gedaan. Wij waren hier allegelijk al om half vier en hebben pas in het dorp een pelgrimsmenu gegeten. Dat kon voor één keer eens vroeg op de avond. Intussen komen wij al 2 dagen lang 2 Japaneesjes tegen, een moeder met haar dochter die gisteren 11 jaar werd. Heerlijke lieve mensen die telkens superenthousiast zwaaien als ze ons tegenkomen. Een Koreaans meisje die telkens buigt als ze ons ziet, zij noemt Minjy, wij noemen haar megamindy. En we mogen dat omdat we haar verteld hebben dat megamindy een `superhero´is. Ook 2 koppels Fransen kruisen steeds ons pad, gisterenavond aten we samen met 2 gepensioneerde Zwitsers die de camino per fiets deden vanaf thuis en die na deze camino ook nog de Del Norte gingen fietsen en terug naar huis tegen midden september. We maakten ook kennis met een jonge Litouwer die in Londen woont en niet te vergeten, Luis, een sympathieke Spanjaard van 50 die de camino wandelt op krukken omdat er iets scheelt met zijn been. Een humoristische kerel die je wel moet bewonderen om de inspanning die het hem kost om die afstanden te wandelen. Wellicht zien we hem na vandaag niet meer, want hij dacht niet dat hij tot in Zubiri zou geraken. Zubiri is niet zo mooi, een fabrieksstadje, waar alleen de middeleeuwse brug over de rivier Arre, het zien waard is. Onze albergue staat vlak bij die brug. Zo... veel meer weet ik niet te vertellen maar ons Vicky wil ook nog eens aan het woord.
Ik wil vooral een woordje richten tot mijn schatten thuis.  Dag allemaal daar, mama is alweer enorm aan het genieten. Griet komt hier net met een zak spekken naast mij zitten. Het is hier alweer zeer schoon en lekker warm hoor. Tot nu toe heeft het hier al elke avond geonweerd, maar overdag is het weer super. deze avond slaapt hier ook een schattig hondje, een border collie, hij heeft me al volledig afgelikt. Zo vriendjes, morgen gaan we terug naar Pamplona, de leuke koopjesstad. Wie weet vind ik wel iets dat niet te zwaar weegt. Tot later.  Jullie mogen gerust eens op de blog reageren hoor. Altijd leuk om iets te horen van thuis. Kusjes en tot binnenkort.