Translate


Reageren op ons caminoverhaal of meer info over onze tocht ?
caroline.van.wijnsberge@hotmail.com

Dag lezer van ons verhaal en welkom

In september 2008 vertrokken wij, schoonzussen Lucie De Belie en Caroline Van Wijnsberge, te voet naar Santiago de Compostela. Velen op het thuisfront stapten in gedachten mee en volgden ons op de voet. Heel veel mensen toonden interesse voor onze tocht. In september 2009 stapten we het tweede deel van de camino naar Santiago. Daarom dit blogdagboek ; zodat iedereen die het graag wilde, ons kon volgen tot aan de basiliek van Santiago.

Nog verder op deze blog vindt u het verslag van de tocht van de zussen Caroline, Vicky en Annick Van Wijnsberge, dochter (van Caroline) Griet De Belie en nichtje Sofie Wauters.
In 2011 stapten Caroline, Vicky en Griet de Camino Aragonés. In 2012 vertrokken ze met z'n vijven in St. Jean Pied de Port en gingen tot Santo Domingo de la Calzada. En in 2013 zetten Caroline, Vicky en Griet de tocht verder tot Rabanal del Camino.
In 2014 gaat onze camino verder tot Santiago en daarna nog tot Finisterre.

Ook Lucie zat niet stil.
Intussen stapte ze in 2 jaar de camino del norte, de kustroute.
En in 2014 herdoet ze de camino Francés maar in één keer volledig. U vindt het verslag hieronder.

Dit jaar, 2015, is Lucie opnieuw op stap, deze keer met 2 nichtjes van haar, de zussen Chris en Marleen.
En uw reporter Caroline zal opnieuw op deze blog een verslag maken van hun vorderingen en belevenissen op weg naar Santiago


Buen camino


zondag 29 juli 2012

29 juli - Zubiri - Pamplona

Dag trouwe lezers, hier zijn we weer, vanuit Pamplona vandaag. Het was opnieuw een stralende dag vandaag, vanaf deze morgen een wolkenloze blauwe lucht en een aangename temperatuur. Bovendien was het ook een mooie wandeling om te stappen. Veel door bossen en langs paadjes overgroeid met hoog struikgewas zodat we veel schaduw hadden. We hebben ontbeten bij de slager, jawel jullie lezen het goed, de slagerij in Zubiri heeft ´s morgens ook een ontbijtruimte. En de pelgrims hebben dat geweten, er zaten er nogal wat. Na ons vers geperst sap en een koffiekoek en stokbrood met confituur gingen we om iets voor achten op stap. We waren al rond half 3 in Pamplona en we hebben ons echt niet gehaast. Ons jong veulen was er uiteraard alweer een uurtje vroeger, maar dat zijn we intussen al gewoon. Sofie is gewoon niet bij te houden, Vicky en Annick kunnen haar ´s morgens een tijdje bijhouden, maar moeten het altijd weer opgeven. In Trinidad de Arre hebben we onze broodjes aan de rivier opgegeten op een bankje, het leven kan toch mooi zijn hé ! Deze avond in Pamplona zijn we uiteraard gaan  eten in Café Iruña, voor mij was dat al de derde keer, ik ben er intussen vaste klant. Het decor is nog steeds overdonderend. We gingen eten samen met onze Japanese vriendinnen en een Duitse die we ook al eerder tegenkwamen. Een groot deel van de dag liepen we samen met Thomas, een Zwitser van 37 en we kwamen ook opnieuw de Litouwer tegen waar we in Roncesvalles mee aan tafel zaten. Het is hier een echte reis rond de wereld op de camino en dat vind ik er zo mooi aan. Morgen gaat de tocht naar Puente la Reina, hopelijk tot dan. groeten van ons alle vijf aan het thuisfront

7 opmerkingen:

  1. Jullie blijven mij verrassen wat een conditie !
    Gr Christiane

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een zalig leven .Eten en drinken en een flink stapke doen .
    Ik kijk hier nu uit naaar Lucie haar thuiskomst da zal wel tegenvallen voor haar.
    Doe zo voort.
    T Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik leef intens mee, krijg een warm gevoel vanbinnen, als ik die verslagen lees en kan er mij veel bij voorstellen. Geniet ervan lady's.
    groetjes: adrien

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja!!! inderdaad het is weer heel moeilijk thuiskomen!ben enorm fier op mezelf voor wat ik gepresteerd heb! 470km en in spaanse km mischien 49Okm De enorme ervaring !We hebben mensen ontmoet uit 17 verschillende landen!Lady's geniet er nog 200%van ik ga volop meegenieten!maar ook nog verder genieten van mijn eigen ervaring!volgend jaar ga ik zeker terug voor een ganse route!kijk er al naar uit!beun camino!en high fives

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo maatjes,
    Iedere dag om een uur of 4 kijk ik al of er nieuws is van jullie,heerlijk die reisverhalen.
    Hier bij ons niks bijzonder dus kunnen jullie nog een beetje weg blijven,en vooral nog veel genieten !!!
    Aan Lucie een dikke proficiat met je prestatie.
    Maatjes nog een buen camino xxx
    Marleen en Joris

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hier ...s'morgens ontbijt met een fleece aan ! Hopelijk hebben Sari &Frauke op hun scoutskamp enkele graden van jullie .
    X m Sien

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Carolien ,als ik je verhalen lees ,wil ik er ook bij zijn om mee te stappen ,al is het op sandaaltjes ,maar slapen ,liever in mijn eigen bed !!!!
    Sien

    BeantwoordenVerwijderen

ergens "onderweg"

ergens "onderweg"
naar Rabanal del Camino

Een terugblik naar september 2008

Op 2 september vertrokken wij met het vliegtuig naar Pau, vlakbij Lourdes, om vandaar met een busje naar St. Jean-Pied-de-Port te rijden. Dat is een plek aan de Franse kant van de Pyreneën waar vele pelgrims aan hun tocht beginnen. De eerste dag moesten we dus echt de Pyreneën over en dat was niet gezeverd. Voor Caroline was dat zelfs behoorlijk over de limiet gaan. Lucie's konditie was duidelijk stukken beter en dat is later nog gebleken. Maar we raakten dus heelhuids in Orisson, waar ons enige gereserveerde bedje stond. Alle andere dagen zouden we moeten " hopen " op een slaapplaats. We stapten door een prachtig landschap, de Pyreneën zijn indrukwekkend mooi.
De volgende dagen passeerden wij prachtige dorpjes en steden. In het klooster van Roncesvalles overnachtten we in een slaapzaal van meer dan 100 bedden, maar we sliepen als rozen. De snurkers konden ons niet uit onze slaap houden. Enkele dagen later, op weg naar Pamplona, kwamen we de eerste landgenoten tegen, 2 limburgers Adrien en Guy, die daarna gedurende gans de tijd ons pad gekruist hebben. Dat is ook zo mooi aan de camino, de ontmoetingen met mensen vanover de hele wereld, waarmee je 's avonds aan tafel gaat, die je soms de volgende dag weer uit het oog verliest, of die enkele tijd je pad kruisen. Sommigen worden vrienden voor het leven, zoals Adrien en Guy .
Wij stapten zo'n 20 km per dag, dat was een goed gemiddelde voor ons. De voeten elke morgen dik ingesmeerd met Gewohl zalf en we konden er weer tegen. We zijn wonderwel gespaard gebleven van veel voetenleed, we hebben echter wel heel veel miserie gezien en onze verbanddoos heeft dan ook meer gediend om anderen te helpen dan voor onszelf.
Spierpijn hebben we wel gekend, en hoe !
Soms leek het of de pijn nooit meer zou overgaan, maar een ontstekingremmer (op aandringen van Lucie) doet wonderen, en op den duur kwamen we heel goed in vorm.
Zo goed zelfs dat het jammer was dat we in Fromista na 355 km moesten terugkeren want toen voelden we niets meer, de conditie was opperbest, maar de plicht riep ons terug naar huis.
Ik kan tot slot nog zeggen dat we genoten hebben, met volle teugen. Van de ongelooflijke bouwwerken van kathedralen van de grote meesters van weleer, van de eenvoud van de vele kleine kerkjes onderweg, van de ongerepte nauur in de Pyreneën, van de totale eenzaamheid op de hoogvlakte van de meseta, van de ontmoetingen onderweg, van het één zijn met de natuur, van de zon en van de weg op zich.

Want dat is het mooiste, het op weg zijn ...

En dan...2009, het tweede deel van ons verhaal

Op 31 augustus reizen we naar Valladolid, om daar de trein te nemen naar Fromista, de stad waar we vorige keer eindigden.


Op 1 september begint het tweede deel van onze tocht vanuit Fromista naar Santiago de Compostela, 425 km verder. We zien er ongelooflijk naar uit.

Voor het verslag van deze tocht, kan je kijken in het archief rechts op de pagina.





2011 ... de reis gaat verder voor de schoonzussen, voor zus Vicky en voor dochter Griet

Het kriebelt nog steeds.
Caminokriebels ... daar raakt een mens niet vanaf.

En dit jaar, 2011, gaan we weer op pad.

Lucie vertrekt op dinsdag 5 juli, samen met Elke ( de duitse pelgrim die we in 2009 ontmoetten ) voor het eerste stuk van de Camino del Norte. Zij stappen van Irun tot Santander.

En in augustus zal Caroline, samen met zus Vicky en met dochter Griet, de Camino Aragonés stappen vanaf de Col de Somport tot Puente la Reina en dan een etappe naar Pamplona .

Op deze plek zal ik verslag uitbrengen van wat Lucie mij vertelt van op " de weg ", zodat wie het wil, opnieuw op de voet kan volgen.



De 3 musketiers in 2011

De 3 musketiers in 2011
Caroline, Vicky en Griet

2012 ... opnieuw op weg

Als het kriebelt moet je ... stappen !
De camino stappen wel te verstaan.
En het blijft maar kriebelen, de microbe heeft intussen ook anderen aangestoken.
Dit jaar zijn we op weg met 3 zussen : Caroline, Annick en Vicky. Met mijn dochter Griet, en Sofie, de dochter van zus Hilde.
We starten onze tocht waar Lucie en Caroline in 2008 ook al begonnen, in Saint Jean Pied de Port, vlak voor de Pyreneeën.
Ik weet dus perfect wat mij die eerste dag te wachten staat !





een olijk gezelschap in 2012

een olijk gezelschap in 2012
Caroline, Griet, Sofie, Annick en Vicky

12 juli 2013 ... opnieuw aftellen

We zijn alweer een jaartje verder en tellen de dagen en uren af om opnieuw op de camino te zijn. Maandagmorgen in de vroegte gaan we weer op weg.
We, dat zijn de drie musketiers : dochter Griet, zus Vicky en ikzelf. De rugzakken staan vertrekkensklaar, de voeten en knieën zijn gesoigneerd en het hart popelt... wat wil een mens nog meer.
Dit jaar stappen we zowat 300 km, van Santo Domingo de la Calzada, waar we vorig jaar stopten, tot in Santibañez de Valdeiglesias, twee etappes voorbij Léon.
Als de kans zich voordoet, zal ik opnieuw onderweg deze blog aanvullen zodat jullie kunnen volgen wat wij onderweg uitspoken en hoe "snel" we vorderen op ons pad. Normaal gezien zullen we volgend jaar Santiago de Compostela bereiken, maar eerst gaan we met volle teugen genieten van de eerstvolgende twee weken.
Want dat is de camino, genieten van begin tot einde.
Hasta la vista !




Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Cruz de Ferro 2014

Cruz de Ferro 2014

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet