Translate


Reageren op ons caminoverhaal of meer info over onze tocht ?
caroline.van.wijnsberge@hotmail.com

Dag lezer van ons verhaal en welkom

In september 2008 vertrokken wij, schoonzussen Lucie De Belie en Caroline Van Wijnsberge, te voet naar Santiago de Compostela. Velen op het thuisfront stapten in gedachten mee en volgden ons op de voet. Heel veel mensen toonden interesse voor onze tocht. In september 2009 stapten we het tweede deel van de camino naar Santiago. Daarom dit blogdagboek ; zodat iedereen die het graag wilde, ons kon volgen tot aan de basiliek van Santiago.

Nog verder op deze blog vindt u het verslag van de tocht van de zussen Caroline, Vicky en Annick Van Wijnsberge, dochter (van Caroline) Griet De Belie en nichtje Sofie Wauters.
In 2011 stapten Caroline, Vicky en Griet de Camino Aragonés. In 2012 vertrokken ze met z'n vijven in St. Jean Pied de Port en gingen tot Santo Domingo de la Calzada. En in 2013 zetten Caroline, Vicky en Griet de tocht verder tot Rabanal del Camino.
In 2014 gaat onze camino verder tot Santiago en daarna nog tot Finisterre.

Ook Lucie zat niet stil.
Intussen stapte ze in 2 jaar de camino del norte, de kustroute.
En in 2014 herdoet ze de camino Francés maar in één keer volledig. U vindt het verslag hieronder.

Dit jaar, 2015, is Lucie opnieuw op stap, deze keer met 2 nichtjes van haar, de zussen Chris en Marleen.
En uw reporter Caroline zal opnieuw op deze blog een verslag maken van hun vorderingen en belevenissen op weg naar Santiago


Buen camino


maandag 7 september 2015

7 september : de laatste stapdag voor Marleen en Chris



Verslag van Marleen
Verslag zondag 6 september :
In San Bol ben ik wakker geworden te midden van een Spaanse familie. Chris en Lucy sliepen op zolder op een steenharde matras. Het ontbijt werd geserveerd volgens Spaanse normen. Lucy had zin om de hospitalero aan te pakken, zoals een toreador zou doen met een opgedraaide stier, gelukkig  kon ze zich nog net bedwingen.
Eens op weg waren we dit voorval snel vergeten bij het zien van de prachtige Spaanse natuur. Deze keer zat in de wandeling een serieus klimmeke van 12 %.
Een niet te onderschatten inspanning maar dit werd daarna beloond met een magnifiek onbeschrijfelijk mooi vergezicht bij de afdaling SUPER !! Onderweg kwamen we ook nog wat collega-camino-gangers tegen zoals Michel avec sa femme Marilyne en Christian, de Belg  met de tent. Lucy haalde voor Michel nog eens haar magische pleisters boven en ik heb wat snoep beertjes uitgedeeld. Uiteindelijk zijn we moe maar tevreden aanbeland bij onze volgende rustplaats Itero de la Vega.
Een affiche van albergue Motchila trok onze aandacht bij het binnen wandelen van het dorp. We zijn direct gaan aankloppen en hebben ingecheckt. Een kamerke met 8 bedden werd ons toegewezen, het werd uiteindelijk half bezet. 's Avonds getafeld met een bont gezelschap in de albergue samen met 2 Zweedse dames, een Duitse jongeman, iemand uit Barcelona en het Spaans/Hollands koppelke.
Daarna heb ik in bed nog lang kunnen genieten van het optreden van een plaatselijk hardrockbandje.

Groetjes.
Marleen 



Verslag van Lucie :
Verslag van 7 september
Deze morgen viel de electriciteit uit, ik heb de hoofdschakelaar weer aangezet en er was weer licht !
Vandaag was de laatste stapdag voor Chris en Marleen !
Chris en Marleen zijn op aanraden in een hotelletje gaan slapen, ik ben nu een dorpje verder gegaan samen met Lennart uit Holland, een leuke kerel. We zijn hem al enkele dagen tegengekomen. Zijn Spaanse vriendin heeft 3 dagen met hem meegelopen, maar is nu naar Londen vertrokken. Morgen komen zijn ouders meestappen : de papa 1 week, de mama tot in Santiago !
Gisteren heb ik aan Marcel, een zwarte medemens,een vijftal stukjes second skin gegeven. Hij zei dat ik naar de hemel zou gaan en dat hij voor mij zou bidden, en nog geen 10 minuten later zat hij al in de kerk te bidden. Hij is op wandel met zijn vrouw, lieve mensen. Ik had hem al een paar keer geholpen.
De jongen op blote voeten is niet Darren, de spiderman. Het was een rare kerel, hij dronk alleen water aan de kraantjes onderweg want hij nam geen water mee. Hij had ook geen eten bij en sprak met niemand. Maar wij hebben hem niet meer gezien voorbij Burgos, wellicht is hij daar gestopt.



Ziezo, af en toe nogal onsamenhangend, maar dit waren de laatste berichten van "het front".
Ik vermoed dat Michel ( bij Marleen )  en Marcel ( bij Lucie ) dezelfde persoon zijn. En ik denk dat Chris en Marleen vanavond in Frómista overnachten om morgen terug te keren naar huis, en dat Lucie in Poblacion de Campos zit, één dorp verder, zoals ze zei. Foto's zijn er deze keer niet meegestuurd, dat zal misschien voor morgen zijn. Aan Chris en Marleen : een goede en veilige terugreis ! En aan Lucie : Buen camino verder ! 






1 opmerking:

  1. proficiat aan de twee zussen en nog een veilige verder tocht voor nicht lucie

    BeantwoordenVerwijderen

ergens "onderweg"

ergens "onderweg"
naar Rabanal del Camino

Een terugblik naar september 2008

Op 2 september vertrokken wij met het vliegtuig naar Pau, vlakbij Lourdes, om vandaar met een busje naar St. Jean-Pied-de-Port te rijden. Dat is een plek aan de Franse kant van de Pyreneën waar vele pelgrims aan hun tocht beginnen. De eerste dag moesten we dus echt de Pyreneën over en dat was niet gezeverd. Voor Caroline was dat zelfs behoorlijk over de limiet gaan. Lucie's konditie was duidelijk stukken beter en dat is later nog gebleken. Maar we raakten dus heelhuids in Orisson, waar ons enige gereserveerde bedje stond. Alle andere dagen zouden we moeten " hopen " op een slaapplaats. We stapten door een prachtig landschap, de Pyreneën zijn indrukwekkend mooi.
De volgende dagen passeerden wij prachtige dorpjes en steden. In het klooster van Roncesvalles overnachtten we in een slaapzaal van meer dan 100 bedden, maar we sliepen als rozen. De snurkers konden ons niet uit onze slaap houden. Enkele dagen later, op weg naar Pamplona, kwamen we de eerste landgenoten tegen, 2 limburgers Adrien en Guy, die daarna gedurende gans de tijd ons pad gekruist hebben. Dat is ook zo mooi aan de camino, de ontmoetingen met mensen vanover de hele wereld, waarmee je 's avonds aan tafel gaat, die je soms de volgende dag weer uit het oog verliest, of die enkele tijd je pad kruisen. Sommigen worden vrienden voor het leven, zoals Adrien en Guy .
Wij stapten zo'n 20 km per dag, dat was een goed gemiddelde voor ons. De voeten elke morgen dik ingesmeerd met Gewohl zalf en we konden er weer tegen. We zijn wonderwel gespaard gebleven van veel voetenleed, we hebben echter wel heel veel miserie gezien en onze verbanddoos heeft dan ook meer gediend om anderen te helpen dan voor onszelf.
Spierpijn hebben we wel gekend, en hoe !
Soms leek het of de pijn nooit meer zou overgaan, maar een ontstekingremmer (op aandringen van Lucie) doet wonderen, en op den duur kwamen we heel goed in vorm.
Zo goed zelfs dat het jammer was dat we in Fromista na 355 km moesten terugkeren want toen voelden we niets meer, de conditie was opperbest, maar de plicht riep ons terug naar huis.
Ik kan tot slot nog zeggen dat we genoten hebben, met volle teugen. Van de ongelooflijke bouwwerken van kathedralen van de grote meesters van weleer, van de eenvoud van de vele kleine kerkjes onderweg, van de ongerepte nauur in de Pyreneën, van de totale eenzaamheid op de hoogvlakte van de meseta, van de ontmoetingen onderweg, van het één zijn met de natuur, van de zon en van de weg op zich.

Want dat is het mooiste, het op weg zijn ...

En dan...2009, het tweede deel van ons verhaal

Op 31 augustus reizen we naar Valladolid, om daar de trein te nemen naar Fromista, de stad waar we vorige keer eindigden.


Op 1 september begint het tweede deel van onze tocht vanuit Fromista naar Santiago de Compostela, 425 km verder. We zien er ongelooflijk naar uit.

Voor het verslag van deze tocht, kan je kijken in het archief rechts op de pagina.





2011 ... de reis gaat verder voor de schoonzussen, voor zus Vicky en voor dochter Griet

Het kriebelt nog steeds.
Caminokriebels ... daar raakt een mens niet vanaf.

En dit jaar, 2011, gaan we weer op pad.

Lucie vertrekt op dinsdag 5 juli, samen met Elke ( de duitse pelgrim die we in 2009 ontmoetten ) voor het eerste stuk van de Camino del Norte. Zij stappen van Irun tot Santander.

En in augustus zal Caroline, samen met zus Vicky en met dochter Griet, de Camino Aragonés stappen vanaf de Col de Somport tot Puente la Reina en dan een etappe naar Pamplona .

Op deze plek zal ik verslag uitbrengen van wat Lucie mij vertelt van op " de weg ", zodat wie het wil, opnieuw op de voet kan volgen.



De 3 musketiers in 2011

De 3 musketiers in 2011
Caroline, Vicky en Griet

2012 ... opnieuw op weg

Als het kriebelt moet je ... stappen !
De camino stappen wel te verstaan.
En het blijft maar kriebelen, de microbe heeft intussen ook anderen aangestoken.
Dit jaar zijn we op weg met 3 zussen : Caroline, Annick en Vicky. Met mijn dochter Griet, en Sofie, de dochter van zus Hilde.
We starten onze tocht waar Lucie en Caroline in 2008 ook al begonnen, in Saint Jean Pied de Port, vlak voor de Pyreneeën.
Ik weet dus perfect wat mij die eerste dag te wachten staat !





een olijk gezelschap in 2012

een olijk gezelschap in 2012
Caroline, Griet, Sofie, Annick en Vicky

12 juli 2013 ... opnieuw aftellen

We zijn alweer een jaartje verder en tellen de dagen en uren af om opnieuw op de camino te zijn. Maandagmorgen in de vroegte gaan we weer op weg.
We, dat zijn de drie musketiers : dochter Griet, zus Vicky en ikzelf. De rugzakken staan vertrekkensklaar, de voeten en knieën zijn gesoigneerd en het hart popelt... wat wil een mens nog meer.
Dit jaar stappen we zowat 300 km, van Santo Domingo de la Calzada, waar we vorig jaar stopten, tot in Santibañez de Valdeiglesias, twee etappes voorbij Léon.
Als de kans zich voordoet, zal ik opnieuw onderweg deze blog aanvullen zodat jullie kunnen volgen wat wij onderweg uitspoken en hoe "snel" we vorderen op ons pad. Normaal gezien zullen we volgend jaar Santiago de Compostela bereiken, maar eerst gaan we met volle teugen genieten van de eerstvolgende twee weken.
Want dat is de camino, genieten van begin tot einde.
Hasta la vista !




Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Cruz de Ferro 2014

Cruz de Ferro 2014

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet