Translate


Reageren op ons caminoverhaal of meer info over onze tocht ?
caroline.van.wijnsberge@hotmail.com

Dag lezer van ons verhaal en welkom

In september 2008 vertrokken wij, schoonzussen Lucie De Belie en Caroline Van Wijnsberge, te voet naar Santiago de Compostela. Velen op het thuisfront stapten in gedachten mee en volgden ons op de voet. Heel veel mensen toonden interesse voor onze tocht. In september 2009 stapten we het tweede deel van de camino naar Santiago. Daarom dit blogdagboek ; zodat iedereen die het graag wilde, ons kon volgen tot aan de basiliek van Santiago.

Nog verder op deze blog vindt u het verslag van de tocht van de zussen Caroline, Vicky en Annick Van Wijnsberge, dochter (van Caroline) Griet De Belie en nichtje Sofie Wauters.
In 2011 stapten Caroline, Vicky en Griet de Camino Aragonés. In 2012 vertrokken ze met z'n vijven in St. Jean Pied de Port en gingen tot Santo Domingo de la Calzada. En in 2013 zetten Caroline, Vicky en Griet de tocht verder tot Rabanal del Camino.
In 2014 gaat onze camino verder tot Santiago en daarna nog tot Finisterre.

Ook Lucie zat niet stil.
Intussen stapte ze in 2 jaar de camino del norte, de kustroute.
En in 2014 herdoet ze de camino Francés maar in één keer volledig. U vindt het verslag hieronder.

Dit jaar, 2015, is Lucie opnieuw op stap, deze keer met 2 nichtjes van haar, de zussen Chris en Marleen.
En uw reporter Caroline zal opnieuw op deze blog een verslag maken van hun vorderingen en belevenissen op weg naar Santiago


Buen camino

donderdag 24 september 2015

Nog slechts15 km te gaan !!

Gisteren later op de avond had Griet nog eens berichten gekregen van Lucie. Maar Griet was een appartementje gaan bekijken, dus stond haar hoofd helemaal niet op de camino :). Daardoor heb ik vandaag pas de berichten gekregen. ( En Griet gaat dus verhuizen ! ) 

Het bericht was als volgt :
" Vraag eens aan je mama, maar ze zal het zeker al gedaan hebben, om te zoeken naar een vlucht om naar huis te komen op zaterdag of zondag, en liefst rechtstreeks. "
En nog wat later :
" Er zijn nu wel heel veel pelgrims onderweg in die laatste kilometers. En al dagen geniet ik ook van de sneukeltochten : noten, vijgen, soms nog druiven en braambessen ! "
En een half uur later :
" Taxi's doen hier gouden zaken ! Ben toch wel fier dat ik elke stap te voet gedaan heb ! En dan nog gezwegen van die luxe pelegrinos, die krijgen ook hun diploma ! Pfff.. "
En drie kwartier later tenslotte :
" Heb bijna de ganse dag die vlooienbeten gevoeld. Ik zei : someone likes me. En iemand antwoordde : someone reept (?) you. Zo voelt het wel "

Vandaag stuurde ons Lucie het volgende : 
"Nog 15 km te gaan ! Ik wou even voorbij Pedrouzo stoppen. In Pedrouzo liep ik Marie tegen het lijf. Ik had haar ooit al eens ontmoet in een bar bij het ontbijt. Ze vroeg hoever ik wou gaan en ik zei naar Hotel Amenal even voorbij Pedrouzo. Dat is een hotel en kost 35 euro maar het was ok ,zei ze, ze ging mee. Daar aangekomen bleek dat er geen plaats meer was !  Maar ze hadden verderop nog een hotel en ze zouden ons gratis komen ophalen en morgenvroeg hier terug afzetten. Dus zitten we nu in hotel Bello, elk 25 euro, een zalig badje, wat wil een mens nog meer ! Zelfs mijn rugzak werd naar de kamer gebracht ! En morgen moeten we maar 15 km meer lopen."
En een uurtje later :
" Ha ! Mijn ticket is geboekt ! Zaterdag om half twaalf land ik in Zaventem ! "

Jawadde, het zit er weer zo goed als op voor Lucie. 
Ik dacht nochtans dat ze tot Finisterre zou wandelen, maar ik denk stiekem dat ze in de buurt wil zijn als haar vijfde kleinkind geboren wordt :)
En ik heb al niet meer moeten zoeken voor een vlucht naar huis, tegen de tijd dat ik tijd had om te zoeken, had Lucie zelf al geboekt. Ze kan véél meer dan ze denkt ! (Zou ze nu 's middags aankomen of 's nachts ?)
Binnenkort ben ik dus weer reporter af. En heb ik 's avonds een uurtje extra vrij :)
Maar ik deed dit met plezier, ook voor mij is het weer eens een onderdompeling in de caminosfeer. En daar kan je mij nooit mee straffen.
Griet plukte ook weer wat foto's van facebook, en die geef ik jullie nog mee.
Kijk eens goed naar de laatste foto, Lucie stráált gewoon !
Tot morgen !

onderweg

onderweg

kraampje onderweg met eten (?) tegen vrije bijdrage (donativo)

onderweg


het brugje vlak voor Casanova

en het brugje aan de albergue in Ribadiso da Baixo
zonder pootjebadende pelgrims dit keer

prachtig toch !
en bovendien ... we zijn d'er bijna !!

aan het plafond in een bar

een horreiro, een graanopslagplaats, typisch voor Galicie

Lucie en Marie



Gepost door

1 opmerking:

  1. Unknown24 september 2015 om 23:20

    Alvast een dikke proficiat voor deze puike prestatie. Ik ben blij dat ik het eerste stukje mocht mee wandelen. Het is een ervaring die ik nooit meer zal vergeten en ik ben Lucie enorm dankbaar dat ze haar tips en trics met ons wou delen.

    BeantwoordenVerwijderen

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

ergens "onderweg"

ergens "onderweg"
naar Rabanal del Camino

Een terugblik naar september 2008

Op 2 september vertrokken wij met het vliegtuig naar Pau, vlakbij Lourdes, om vandaar met een busje naar St. Jean-Pied-de-Port te rijden. Dat is een plek aan de Franse kant van de Pyreneën waar vele pelgrims aan hun tocht beginnen. De eerste dag moesten we dus echt de Pyreneën over en dat was niet gezeverd. Voor Caroline was dat zelfs behoorlijk over de limiet gaan. Lucie's konditie was duidelijk stukken beter en dat is later nog gebleken. Maar we raakten dus heelhuids in Orisson, waar ons enige gereserveerde bedje stond. Alle andere dagen zouden we moeten " hopen " op een slaapplaats. We stapten door een prachtig landschap, de Pyreneën zijn indrukwekkend mooi.
De volgende dagen passeerden wij prachtige dorpjes en steden. In het klooster van Roncesvalles overnachtten we in een slaapzaal van meer dan 100 bedden, maar we sliepen als rozen. De snurkers konden ons niet uit onze slaap houden. Enkele dagen later, op weg naar Pamplona, kwamen we de eerste landgenoten tegen, 2 limburgers Adrien en Guy, die daarna gedurende gans de tijd ons pad gekruist hebben. Dat is ook zo mooi aan de camino, de ontmoetingen met mensen vanover de hele wereld, waarmee je 's avonds aan tafel gaat, die je soms de volgende dag weer uit het oog verliest, of die enkele tijd je pad kruisen. Sommigen worden vrienden voor het leven, zoals Adrien en Guy .
Wij stapten zo'n 20 km per dag, dat was een goed gemiddelde voor ons. De voeten elke morgen dik ingesmeerd met Gewohl zalf en we konden er weer tegen. We zijn wonderwel gespaard gebleven van veel voetenleed, we hebben echter wel heel veel miserie gezien en onze verbanddoos heeft dan ook meer gediend om anderen te helpen dan voor onszelf.
Spierpijn hebben we wel gekend, en hoe !
Soms leek het of de pijn nooit meer zou overgaan, maar een ontstekingremmer (op aandringen van Lucie) doet wonderen, en op den duur kwamen we heel goed in vorm.
Zo goed zelfs dat het jammer was dat we in Fromista na 355 km moesten terugkeren want toen voelden we niets meer, de conditie was opperbest, maar de plicht riep ons terug naar huis.
Ik kan tot slot nog zeggen dat we genoten hebben, met volle teugen. Van de ongelooflijke bouwwerken van kathedralen van de grote meesters van weleer, van de eenvoud van de vele kleine kerkjes onderweg, van de ongerepte nauur in de Pyreneën, van de totale eenzaamheid op de hoogvlakte van de meseta, van de ontmoetingen onderweg, van het één zijn met de natuur, van de zon en van de weg op zich.

Want dat is het mooiste, het op weg zijn ...

En dan...2009, het tweede deel van ons verhaal

Op 31 augustus reizen we naar Valladolid, om daar de trein te nemen naar Fromista, de stad waar we vorige keer eindigden.


Op 1 september begint het tweede deel van onze tocht vanuit Fromista naar Santiago de Compostela, 425 km verder. We zien er ongelooflijk naar uit.

Voor het verslag van deze tocht, kan je kijken in het archief rechts op de pagina.





2011 ... de reis gaat verder voor de schoonzussen, voor zus Vicky en voor dochter Griet

Het kriebelt nog steeds.
Caminokriebels ... daar raakt een mens niet vanaf.

En dit jaar, 2011, gaan we weer op pad.

Lucie vertrekt op dinsdag 5 juli, samen met Elke ( de duitse pelgrim die we in 2009 ontmoetten ) voor het eerste stuk van de Camino del Norte. Zij stappen van Irun tot Santander.

En in augustus zal Caroline, samen met zus Vicky en met dochter Griet, de Camino Aragonés stappen vanaf de Col de Somport tot Puente la Reina en dan een etappe naar Pamplona .

Op deze plek zal ik verslag uitbrengen van wat Lucie mij vertelt van op " de weg ", zodat wie het wil, opnieuw op de voet kan volgen.



De 3 musketiers in 2011

De 3 musketiers in 2011
Caroline, Vicky en Griet

2012 ... opnieuw op weg

Als het kriebelt moet je ... stappen !
De camino stappen wel te verstaan.
En het blijft maar kriebelen, de microbe heeft intussen ook anderen aangestoken.
Dit jaar zijn we op weg met 3 zussen : Caroline, Annick en Vicky. Met mijn dochter Griet, en Sofie, de dochter van zus Hilde.
We starten onze tocht waar Lucie en Caroline in 2008 ook al begonnen, in Saint Jean Pied de Port, vlak voor de Pyreneeën.
Ik weet dus perfect wat mij die eerste dag te wachten staat !





een olijk gezelschap in 2012

een olijk gezelschap in 2012
Caroline, Griet, Sofie, Annick en Vicky

12 juli 2013 ... opnieuw aftellen

We zijn alweer een jaartje verder en tellen de dagen en uren af om opnieuw op de camino te zijn. Maandagmorgen in de vroegte gaan we weer op weg.
We, dat zijn de drie musketiers : dochter Griet, zus Vicky en ikzelf. De rugzakken staan vertrekkensklaar, de voeten en knieën zijn gesoigneerd en het hart popelt... wat wil een mens nog meer.
Dit jaar stappen we zowat 300 km, van Santo Domingo de la Calzada, waar we vorig jaar stopten, tot in Santibañez de Valdeiglesias, twee etappes voorbij Léon.
Als de kans zich voordoet, zal ik opnieuw onderweg deze blog aanvullen zodat jullie kunnen volgen wat wij onderweg uitspoken en hoe "snel" we vorderen op ons pad. Normaal gezien zullen we volgend jaar Santiago de Compostela bereiken, maar eerst gaan we met volle teugen genieten van de eerstvolgende twee weken.
Want dat is de camino, genieten van begin tot einde.
Hasta la vista !




Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Zonovergoten op de trappen in Villalcazar de Sirga in 2013

Cruz de Ferro 2014

Cruz de Ferro 2014

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet

Einde van de reis in Finisterre 2014 voor Vicky, Caroline en Griet