12 september ... van Castrojeriz naar Fromista - nog 421 km tot Santiago

Lucie is vandaag aangekomen waar we 6 jaar geleden gestopt zijn en moesten terugkeren. Want het verlof was op. Deze morgen is Lucie om 4.45 u vertrokken, jaja u leest het goed ! Ze kon niet slapen van de jeuk, heeft een pilleke genomen en is dan maar vertrokken ! Lucie weet best dat ik dat ten zeerste afkeur. 1. Ik ben een langslaper. 2. Ik vind het vreselijk als pelgrims zo vroeg beginnen rommelen om te vertrekken 3. Je loopt minstens 2 uur in het donker waarbij je niets ziet van al het moois op de weg. Maar ik weet dat Lucie van een ander kaliber is, als ik er niet bij ben om haar een beetje te temperen, gaat ze volle bak vooruit. Om 20 over 9 deze morgen kreeg ik bericht dat ze al op 6 km van Frómista was, en om 10 vóór 11 belde Lucie dat ze aangekomen was. 25 km had ze vóór 11 uur gestapt, en ze was niet eens moe, zei ze. Deze morgen kort na Castrojeriz was er een ferme klim en vooral daarna een steile afdaling van 18 %. Boven op de top heb je een prachtig zicht op Castrojeriz en de streek waar je vandaan komt, en op de verten waar je heen gaat. Maar dan moet het  natuurlijk licht zijn, in het donker is er weinig aan. Eens voorbij Boadilla del Camino kom je op het jaagpad naast het Canal de Castilla. Dat volg je tot aan een prachtige sluis die je over moet om Frómista binnen te gaan. Frómista zelf heeft een pareltje van een Romaanse kerk, de Iglesia San Martin, er wordt gezegd dat het de mooiste Romaanse kerk in Spanje is. Binnenin is ze van een schitterende eenvoud. Gisterenavond was Lucie gaan eten met de Amerikaan Rich en ze had hem verteld dat ze best eens naar een dokter zou gaan voor de bobbels op haar arm. Rich wandelt de camino echter samen met een vriend die dokter is, en hij heeft Lucie meegenomen naar die vriend die ook in Castrojeriz was. Die denkt dat Lucie geen vlooienbeten heeft maar netelroos of gordelroos ( Lucie heeft niet goed begrepen wat hij zei ) Maar ze mocht de medicijnen blijven nemen waarmee ze al begonnen was. Vandaag wandelde deze dokter ook tot Frómista dus misschien kan hij nog eens naar de evolutie van de bobbels kijken. Er waren er blijkbaar wat bijgekomen :( maar de jeuk was weg door die medicijnen. Ook het wandelen gaat perfect, geen last van de rugzak, geen last in de lies, en de schoenen zitten goed. Bovendien is de lucht helder blauw en aangenaam warm, wat wil een mens nog meer. Toen Lucie om 10 voor 11 belde, zat ze op het terras op het dorpsplein in Frómista, waar 6 jaar geleden Adrien, Guy en de Noorse Ingvill ons opwachtten op het einde van onze tocht. Toen dronken we daar enkele ferme pinten, en dat zal Lucie vandaag ook wel gedaan hebben want de refugio was nog niet open. En ze zat bovendien opnieuw in Noors gezelschap. Vanaf morgen wandelt ze de etappes die wij 5 jaar geleden deden.

de klim voorbij Castrojeriz als de zon opkomt

terugkijken vanwaar je gekomen bent

aan de andere kant van de heuvel 18 % afdalen

de meseta

zonnebloemen op de meseta

sluis aan het Canal de Castilla

Romaanse Iglesia San Martin in Frómista

in 2008 klinken op het einde van onze eerste Camino