16 september ... van Calzadilla de los Hermanillos naar Mansilla de las Mulas - nog 327 km tot Santiago

Lucie is deze morgen dus vertrokken voor meteen een eenzaam  pad van 20 km. Om kwart voor 10 liet ze weten dat ze al in Mansilla de las Mulas was ( achteraf bleek dat niet zo) Ze was daar aan El Torre, en café dat zowel binnen als buiten helemaal volgeschreven staat door pelgrims. Ze had héél dringend een WC nodig maar het café was nog niet open. Ze vertelde dat ze deze morgen op dat alternatief pad, in het donker, gestruikeld was over de keien, en gevallen. Haar knie ziet er lelijk uit, zegt ze, maar ze zegt ook dat het eigenlijk alleen maar een lelijke schaafwond is. Ze had de rugzak uitgedaan, was recht gekrabbeld, rugzak weer aan, en opnieuw op pad .... in de verkeerde richting. Ze was terug beginnen lopen vanwaar ze gekomen was. Pas na een kwartier toen ze (gelukkig) een andere pelgrim zag komen met zijn zaklamp, kwam ze te weten dat ze verkeerd liep. Dat kom je natuurlijk niet tegen op klaarlichte dag ... Het is wel een supermooi pad, zei ze, dat alternatieve. Toen ze dat allemaal verteld had, ging het café net open en kon ze snel naar het WC. Om half één deze middag kwam er dan telefoon dat ze gestopt was in het dorp voorbij Mansilla de las Mulas, om er te blijven. Ze was aangekomen in de refugio El Jardin del Camino en was meteen op bed als een blok in slaap gevallen. Toen ze belde moest ze dan nog douchen, de slaap had haar echt overvallen. Ik weet niet hoeveel km ze deed vandaag want de alternatieve route was een omweg die niet in ons boek in detail beschreven staat. Ze had al gereserveerd voor het avondeten en terwijl ze met mij aan het babbelen was, kwamen er daar bij haar 2 pelgrims bij, die vol vreugde verwelkomd werden, ik kon de klinkende zoenen meevolgen via de telefoon :) Ik zat meteen midden in de Camino ! Het waren 2 Italianen die ze al enkele dagen niet meer gezien had. Na dat telefoontje zocht ik op internet naar de naam van de refugio en die blijkt in Mansilla de las Mulas te liggen en niet het dorp er voorbij. Toen ik dat liet weten aan Lucie, reageerde ze met " de schildpad-tattoo heeft dan toch geholpen ". Vanavond kreeg ik nog een sms'je :  "Diner was zeer lekker, soep, ongelooflijk lekkere vis en flan. Buiten is het aan het gieten, pijpenstelen. Hier is het ongelooflijk gezellig met 4 Brasiliaansen, 2 Italianen, 1 Portugese en 1 Belgische. Morgen regen, hoop van niet "  en daarnet nog een sms'je : " heb voor morgen gereserveerd samen met deze bende. Eén van de Brasiliaansen gaat koken voor ons, wordt gezellig ! "
Zeg nu zelf, dat klinkt toch zalig !! Toen ik vroeg naar haar knie, zei ze dat het wel meeviel. Een medepelgrim had ontsmettingsmiddel bij en ze heeft alles eens ontsmet. Het ziet er blijkbaar vooral erg uit, maar dat zijn toch dingen om niet te verwaarlozen. ( zelf ondervonden, heb nog steeds een pracht litteken op mijn knie van op de camino ) Wat ze ook vertelde, is dat er nog steeds bobbels bijkomen, zo'n 3 of 4 per dag, maar de jeuk valt heel goed mee. Ik moet nog aan iedereen die dit leest, hartelijke groeten geven van Lucie !!

de morgenstond geeft ...

aan Bar El Torre in 2009

onderweg

Mansilla de las Mulas in 2009

Refugio in Mansilla de las Mulas