25 september ... van Fonfría naar Samos - nog 125 km tot Santiago

Nog 125 km en Lucie staat aan de kathedraal in Santiago, morgen komt wellicht de 100 km aanduiding. Zodra de pelgrims in Galicië aankomen, staat er elke 500 meter een paaltje met de aanduiding hoeveel kilometer het nog is naar Santiago. Lucie zei het vandaag aan de telefoon, hoe confronterend dat is, hoe snel die kilometers voorbij gaan ! Op de middag belde ze al dat ze in Samos aangekomen waren. De refugio ging pas om 1 uur open, dus ze waren nog drie kwartier te vroeg. Ze hadden de rugzakken al aan de deur van de refugio gezet en er was er maar ééntje vóór hen aangekomen. Ze zouden eerst nog een broodje kopen en op het gemak opeten. Vandaag was opnieuw een hele mooie etappe. In Triacastela moeten de pelgrims kiezen tussen de oorspronkelijke route of de omweg via Samos. Via Samos is de weg 5 km langer, maar je krijgt dan wel het prachtige benedictijnenklooster te zien, één van de oudste van Spanje. Het is in dat klooster dat Lucie vanavond slaapt. Ook de weg ernaartoe is ongelooflijk mooi. Ik weet het, ik val in  herhaling, maar ik kan  niet anders. De weg naar Samos is bij momenten bijna sprookjesachtig. Je loopt eerst wel een lange tijd vlak naast de weg, maar dan ... In San Cristobo do Real ( wat een naam ! ) duik je weer de kleine paden in. Het dorpje zelf is maar een gehucht, met alleen maar vervallen huizen. Ik ben er nu al 2 keer doorgegaan en heb nog nooit een mens gezien. Maar dwars door het dorp stroomt een riviertje, met o zó helder water. Je ziet er dus geen mens maar des te meer honden en katten. En dan komen de correidores. Toen ik dat de eerste keer las, had ik geen idee wat het waren, maar het zijn holle paden onder een prachtig bladerdak, waarlangs het vee naar de weiden gedreven wordt. Je kunt je niet voorstellen hoe uitnodigend mooi die paden zijn. En deze paden brengen de pelgrim tot aan het klooster van Samos. Je ziet het op een bepaald moment liggen vanuit de hoogte en ik moet niet zeggen wat een prachtig gezicht dat is. Toen we er 5 jaar geleden aankwamen, Lucie en ik, begonnen juist de klokken te luiden. Deze zomer met Vicky en Griet ook, en geloof het of niet maar Lucie vertelde dat ze vandaag weer had kunnen passen om daar net aan te komen toen de klokken begonnen te luiden. Als je het klooster gezien hebt vanop de heuvel is het nog een ferme afdaling vooraleer je er eindelijk bent. Lucie vertelde dat Aldo en Pépé deze morgen héél vroeg vertrokken zijn en dat ze nog verder dan Samos gegaan zijn. Die twee moeten op 7 oktober (geloof ik ) een terugvlucht hebben en ze kwamen een beetje in tijdsnood. Lucie vindt het natuurlijk wel zéér jammer dat ze niet behoorlijk afscheid heeft kunnen nemen. Ze vertelde ook dat ze deze morgen voor de eerste keer met de fleece-vest gestart is, maar dat die om 9 uur al uit kon. Toen was het alweer lekker warm. En het weerbericht voorspelt alleen maar goed weer voor de komende dagen. Ik had enkele dagen geleden beloofd om wat minder foto's bij te plakken maar ik geloof dat het er alleen maar méér geworden zijn. Het is zó moeilijk om te selecteren. Als je op de foto's klikt, worden ze groter. Eerst nog een foto van Lucie en de Braziliaansen bij het paard (gisteren)

de 4 musketiers en hun 'caballo' (paard)

San Cristobo do Real in 2009

en in 2014

hier heeft de tijd stilgestaan

wondermooie correidores

onder een dicht groen bladerdak

nog zo'n uitgestorven gehucht ' San Martiño'

eerste blik op het klooster van Samos

nog een afdaling in het groen

en dan Samos ... in 2009

het klooster

kloostergang

slaapplaats voor de pelgrims