4 september

We zitten voor het moment in El Burgo Ranero.
Gisteren nog Sahagun bezocht en daar waren echt wel enkele pareltjes van kerken te zien.
Van het klooster van San Benito blijft enkel de ruine over, met nog wel een heel mooie toren. En de inrijpoort van het klooster is er ook nog, de prachtige arc de San Benito, de straat loopt er
onderdoor. Ik weet dat ik over niet veel anders spreek dan van kerken, kloosters en abdijen, maar op deze weg zijn dat de architecturale pareltjes. Er zijn weinig andere gebouwen te zien waar de bouwmeesters zoveel fantasie voor gebruikt hebben.
We gingen vroeg slapen gisteravond en deze morgen waren we opnieuw rond 7.3o u op weg.
Lucie heeft van niets geen last, behalve van de vlooien ! Lieve help, deze morgen had ze tientallen beten, ze was er niet goed van. Ze had gisteren een mooi plekje gevonden op een matras op de grond, en dat was blijkbaar de prijs van dat mooie plekje in dat mooie kerkje ! De hospitalera van de refugio waar we nu zijn heeft Lucies kleren en slaapzak in de wasmachine gestopt en alles op 60 graden gewassen, hopelijk kunnen die beestjes daar niet tegen.
Deze morgen waren we dus weer vroeg op weg. We stonden voor de keuze vandaag : ofwel een Romeinse heirweg volgen die volledig in het open land loopt, maar geen enkel dorp aandoet, ofwel de gewone camino die enkele dorpen passeert. In het eerste geval was er enkel een refugio op 12 km en morgen moesten we dan 25 km stappen zonder een dorp te zien.
We hebben veiligheidshalve voor de gewone camino gekozen, maar dan moesten we er wel bijnemen dat het pad zowat de hele tijd vlak naast een ( weliswaar zeer rustige ) baan liep.
Het ging weer zeer vlot vandaag, we waren al voor 13 u. in El Burgo Ranero en er was gelukkig nog plaats in de Albergue municipal. Een kleine albergue met slechts 24 bedden en met hele sympatieke hospitaleros. We hebben hier rechtover om 14 u al een pelgrimsmenu kunnen eten en we zullen dus voor een keer niet met een volle maag in bed moeten, wat een opluchting.
Ondertussen maakten we al kennis met vele medepelgrims : Carolina en Gina uit Barcelona, Dietmar uit Munster- Duitsland, nog een jong duits koppeltje uit Berlijn, en onze nieuwe vriend : Mila uit Tsjechie. De man is 72, hij spreekt 2 woorden engels, 2 woorden duits en 2 woorden spaans. Hij spreekt vlot tjechisch en russisch en dat is nu net wat wij niet kunnen, en toch hebben wij deze namiddag al enkele uren met elkaar zitten "praten". Dit is heerlijk, dit is de camino, zonder woorden en met veel spraakverwarring en plezier elkaar toch begrijpen.
Hij was ooit 1 keer in Brussel voor 2 dagen, als vliegtuigmekanieker mee met het vliegtuig waar president Havel mee naar Brussel vloog. Maar manneken pis herinnerde hij zich nog !
En dat hebben wij allemaal verstaan zonder dezelfde taal te spreken !
Morgen gaat de weg naar Mansilla de las Mulas, als er daar internet voorhanden is, volgt er ook een verslag. Iemand zei dat Lucie ook wel eens iets mocht schrijven, welnu ik heb volledige volmacht gekregen, Lucie is er zeer gerust in. Ze zegt : ik zal dat achteraf wel lezen.
Momenteel ligt ze te rusten maar ik weet dus dat ik jullie ook in haar naam vele groeten mag doen. Het weer is hier nog steeds prachtig, ik ga jullie eens allemaal jaloers maken, het zonnetje schijnt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Sommigen vroegen mij wat ik dan wel misdaan had om zo'n boetetocht te willen doen.
Wel, ik vraag me eerder af waar ik het verdiend heb dat ik voor het tweede jaar op rij in zulke goede omstandigheden deze tocht MAG en KAN doen.
Lieve supporters : bij leven en welzijn , tot morgen 1
ps. Ronaldo, je naam kan er best nog bij op mijn steen, er is nog ruimte voor velen !