6 + 7 september

VICKY IS HIER !!!!!!!!

Maar eerst gisteren.
De tijd die we gewonnen hadden door 6 km extra te stappen, hebben we volledig verslapen.
We hebben niets gehoord van andere pelgrims die opstonden en we werden zelf pas wakker om 5 voor 8 ! We waren dus pas laat op weg. We waren voorbereid op een lelijke weg naar Leon maar het viel al bij al best mee. Bovendien zagen we plots, tijdens een zware afdaling in wat wel duinen leken, de kathedraal van Leon in de verte. Heel mooi ! De wandeling door de voorstad duurde ook niet zo lang en eens voorbij de oude stadsmuur waren we snel aan de albergue van de zusters van Sancta Maria. Maar dan begon voor Lucie de grote miserie. De hospitaleros zagen de beten op haar arm en vroegen wat dat was. Toen we het vertelden stonden ze erop om nog eens al Lucies kleren en haar slaapzak te wassen, en zelfs de kleren die ze aanhad ! De rugzak en alles wat erin zat moest gedesinfecteerd worden. Eerder mochten we er niet in ! Lucie zat echt in zak en as en de traantjes bleven stromen. De hospitalera bracht kleren voor Lucie en alles ging in de wasmachine. Intussen kon Leon voor Lucie de pot op, ze was niet van plan om één voet in de stad te zetten. Maar ik zei dat ik zonder haar ook niet ging maar dat ik wel per sé de stad wou zien. Na een tijdje bekoelde alles wat en toen de kleren gewassen en gedroogd waren, zijn we toch nog de stad ingetrokken.Leon is een prachtstad ! Uiteraard de kathedraal en andere kerken, maar er zijn enorm veel rijk versierde gebouwen en smalle pittoreske straatjes vol balkonnetjes en bloemen enz.... Overal zijn pleintjes met bomen en na iedere hoek was een nieuwe verwondering. De kathedraal is beroemd voor zijn glasramen. er zouden 1800 m2 glasramen zijn en ze zijn inderdaad prachtig. Gisteravond om half 10 was er pelgrimszegen in de kapel bij de zusters, een mooi en stemmig moment van bezinning. Lucie lag toen al in bed, ze had een veelbewogen dag achter de rug. Maar ondanks de slechte start in Leon, is de std zeer erg meegevallen. Een parel van een stad !

En dan nu vandaag ....
Deze mrgen was het buitengaan van Leon verschrikkelijk. we hebben uitlaatgassen ingeademd voor weken ! Het was kilometers lang op een superdrukke baan lopen, en ik raakte voor geen meter vooruit. Het was ook al vroeg zeer warm. Na Virgen del Camino begon het een beetje te beteren, toen namen we de alternatieve weg naar Villar de Mazarife. Die weg leidde ons door het land naar onze eindbestemming van vandaag. 4 km voor Villar de Mazarife was er eindelijk een bar na 10 km niets, en toen we daar aankwamen hoorde ik ineens mijn naam brullen, en wie vloog er op mij af ? ONS VICKY !!!!!! Inderdaad, ons Vicky ( mijn jongste zus voor wie dat niet mocht weten ) was om ende were eens naar Spanje afgezakt samen met meme Sien ( haar schoonmoeder voor wie dat niet mocht weten ) om haar zuster Caroline eens te verrassen. En of die verrassing geslaagd is !! We hebben me daar toch staan snotteren op dat plein dat het niet schoon meer was. Maar wat een vreugde, wat een vreugde,´'t is alsof ik haar in geen jaren gezien had. Maar wie verwacht nu ook opeens om zijn zus op de camino te zien, als je ze even tevoren nog aan de telefoon hebt in Belgie ( zogezegd ). Aléé, Vicky en Sien gaan morgen met ons mee een etappe wandelen en woensdag keren ze terug naar huis. Ik ben nu al bang voor woensdag.
Deze avond hadden we een ongelooflijk buitenkansje : iemand die samen met ons in het pelgrimsrestaurant zat was jarig en nodigde ons uit om in de albergue Jesus naar een fiesta te komen. Daar waren 3 mannen met gitaren, een blokfluit en jembe. Het was een heerlijke avond met zang en muziek, we hebben er allemaal van genoten. Het is intussen al veel te laat geworden en nu wil ik echt in bed. Meer verhalen over de mini-camino van Vicky en Sien volgen dus later nog. Sofietje Wauters : voor jou een heel gelukkige 20 e verjaardag van op de camino !
Griet lotteke : veel chance met het winkel openhouden vanaf morgen hé, ik zal duimen.
Enne .... merci hé !!!