8 en 9 september

Gisteren 8 september waren we al vroeg op ondanks de fiesta. Om 7.15 u waren we al op weg na een koffie in de bar. En heerlijk : met z'n vieren. Ik genoot van elk moment met Vicky en Sien, en ik denk dat ik best mag zeggen dat ook zij met volle teugen genoten hebben. Vicky en Sien zijn dus de ganse etappe met ons meegstapt. Op sandalen weliswaar want Vicky was "vergeten " te zeggen aan Sien dat het eigenlijk wel de bedoeling was om een stuk mee te wandelen. Daarom meme Sien : CHAPEAU ZULLE !!!!! Ik zelf stapte ook iets beter dan de vorige dag en het was uiteraard bijzonder plezierig om Vicky en Sien erbij te hebben. We namen de alternatieve route naar Santibañez de Valdeiglesias, dat was gelukkig nog eens een zeer mooi traject na de vorige dagen langs die baan.
Het stuk tussen Orbigo en Santibañez was gewoonweg prachtig. Het begint hier al heuvelachtig te worden en dat was ons Vicky haar ding. We zijn aangekomen in de enige albergue hier maar het was gelukkig geen probleem voor Vicky en Sien om er ook te verblijven. Het was een heel gezellige albergue in een voormalige pastorie. De italiaanse hospitalero kookte voor ons want de enige bar in het dorp was gesloten. We kregen een heerlijk maal voorgeschoteld,
buiten in de tuin aan lange tafels onder de bomen. Met verschillende nationaliteiten rond de tafel en een babelse spraakverwarring van talen. Dit is heerlijk : de buur rechtover is Italiaan ( Pino ) en wil dat je spaans spreekt, de buur rechts van je is Duits en daar spreek je duits mee en links zat Sien en dat was dan op z'n uesteklues. Verder zaten er nog Fransen uit Bretagne en nog een koppel Ieren. Dit is de camino op z'n best, die verbroedering aan tafel. Een valse noot aan de avond was dat er opnieuw kruipende beestjes ontdekt werden op onze kamer ( in bed ) en alles werd nog eens bespoten en ververst voor we in bed konden maar helemaal gerust waren we er toch niet in. Vooral Lucie niet uiteraard. Maar allée, we hebben het overleefd.

9 september.

Een bijzondere dag vandaag 09-09-09.
Maar een dag met een emotioneel begin, want Vicky en Sien keerden terug naar huis. Het was even een zeer lastig moment toen we om 8 u elk in een andere richting vertrokken. Vicky en Sien naar de bushalte richting Leon en wij te voet richting Astorga. Het was opnieuw een prachtig stuk camino dat we onder de voeten kregen vandaag. Eèn van de mooiste stukken die ik zag tot nog toe. Halverwege de ochtend kwamen we in the middle of nowhere een kraampje tegen van de casa de diocese waar gratis ( tegen vrije bijdrage ) koffie, water, fruitsap, limonade, allerlei fruit en cake te krijgen was. Ze waren het kraam nog in elkaar aan het timmeren, en iedereen stopte er natuurlijk. Het was intussen al zeer warm geworden en het werd steeds warmer. Astorga, waar we om 12 u aankwamen is een heel gezellige stad met een mooie kathedraal ( in de steigers ) en ernaast het Palacio de Gaudi. Wat een gebouw !! Ik heb op verzoek van Griet veel foto's genomen.
Na Astorga waren er nog 10 km te gaan, maar het waren lastige km, omwille van de grote hitte vooral. En er kwam echt geen eind aan dat pad, ik liep te sterven waar ik liep, de voeten deden behoorlijk pijn. Ik was dan ook zeer blij om het kerktorentje van Sancta Calina de Somoza te zien. Lucie stond er al te wachten aan de albergue met een frisse cola voor mij en die smaakte ongelooflijk. De albergue is deze keer zeer proper, we liggen op de kamer met Elke uit Regensburg - Duitsland en met Michel uit Clermont-Ferrand - Frankrijk en met een clubje Nederlanders uit Maastricht die geschminkt en wel de camino stappen. Begrijpe wie het begrijpen kan..
We zijn gaan eten met Michel en Elke en vanavond waren hier opeens donkere rookwolken te zien van een gras-struikbrand enkele kilometer terug. Alles is geblust met een blushelikopter en een blusvliegtuig die af-en aanvlogen.
Intussen is het weeral bijna 10 uur en hoog tijd om in bed te kruipen, want morgen is een zware dag. Morgen gaat het traject naar het Cruz de Ferro, het hoogste punt van de camino, we trekken dus de bergen in, en voor mij zal dat afzien worden. Bovendien wordt voor morgen nog warmer weer voorspeld en we zullen dus best heel vroeg vertrekken om voor de grootste hitte zo ver en zo hoog mogelijk te zijn. Morgen laat ik dus mijn steen achter aan het kruis. Dat zal een beetje minder gewicht in de rugzak zijn, maar ik blijf jullie in het hart allemaal meedragen, tot in Santiago als 't God belieft.
Vicky, nog eens heel, heel erg bedankt voor de prachtige verrassing en ook meme Sien, want zonder jou was Vicky hier ook niet geweest. Het waren 2 heerlijk dagen voor mij.
Griet, ik hoor wel dat je dat goed doet in de winkel, nu mag ik ieder jaar op stap gaan zeker ? :)
Aan alle andere supporters, bedankt voor de leuke reacties, dat doet deugd om hier te lezen.
Marie Rose, mijn spaans ik beter dan ik dacht, ze begrijpen in de meeste gevallen toch wat ik zeg, al is het soms met handen en voeten dat ik het moet uitleggen, en vervoeg ik waarschijnlijk geen enkel werkwoord, het lukt !
Bij leven en welzijn, tot aan de volgende computer. Waarschijnlijk niet morgen want in de enige albergue in Manjarin, waar wij heengaan, is zelfs geen stromend water, dus heel waarschijnlijk ook geen internet.